Voor mij is de naam van Restaurante Cañis onlosmakelijk verbonden aan de lekkerste Paella Valenciana die ik ooit heb gegeten. Aan de Costa Blanca, op de heuvels van Benimarco, ligt dit vrolijk en kleurrijk ingerichte restaurant met een groot buitenterras, aangekleed met potten overdadig bloeiende planten en een boom met takken waaraan tientallen gekleurde glazen potjes hangen.

Wat een adembenemend uitzicht heeft dit terras! Achter de tegenoverliggende heuvels rijst de gigantische rots El peñon de Ifach als een reus op uit het diepblauwe water van de Middellandse Zee. Deze 332 meter hoge oer uiting van de natuur laat zich regelmatig beklimmen door wandelaars die wel van een uitdaging houden. Want hoewel de wandelpaden vanuit het Nationale Park in Calpe – waarvan de rots sinds 1987 deel uitmaakt – goed begaanbaar zijn, wordt het na een kleine tunnel een gevaarlijke onderneming als gladde stenen je doen glibberen over smalle kliffen.

Volkomen ontspannen proosten wij echter met een koele vino blanco in azuurblauwe glazen aan een leuk gedekte tafel op deze prachtige plek. Als de serveerster de zwarte, ondiepe pan zo groot als een molenwiel neerzet, doet de geur van de dampende saffraangele rijst mij het water in de mond lopen. In het midden vormen de door olie glanzende rode en groene paprikarepen een mooie ster. Samen met de grote witte bonen, stukken sappige kip en partjes verse citroen is de paella echt een plaatje en we kunnen nauwelijks wachten tot we de eerste hap mogen proeven. Mmmm….divino! Ik ben het helemaal eens met de slogan van Cañis: Un placer para los centidos!

Ook van deze typisch Spaanse lunch genieten? Dat kan bij restaurant Cañis, Plaza de Benimarco, Benissa (Alicante).

Jacqueline van Tol geeft workshops schilderen en interieuradviezen aan de Costa Blanca. Ze verblijft er drie tot zes maanden per jaar, vooral in Moraira, waar ze de kleuren en de sfeer opsnuift.

Het is een zonnige dag en ik loop met mijn schilderspullen door het centrum van Moraira, het vissersdorp waaraan ik mijn hart heb verpand. Aan zee vind ik een leuke plek om te tekenen: El Castillo, de uit gele stenen opgetrokken kasteeltoren die de inwoners van dit gebied tot aan de helft van de 18e eeuw moest beschermen tegen piraten.

Elk jaar vormt dit kasteel het authentieke decor voor het feest Moros y Cristianos, waarbij de herovering op de Moren met groots vertoon wordt nagespeeld. De Moren, met baarden, tulbanden en lange gewaden in prachtige kleuren, paraderen dan met hun gesluierde vrouwen en omringd door buikdanseressen door de smalle straten, waar ze tegenover de christenen, gekleed in Romeinse vechttenues, komen te staan.

Eersterang bij El Cafetí

De prachtige traditionele kostuums zijn tot in detail afgewerkt en kosten soms een fortuin. Muziekkorpsen zetten de parade kracht bij met muziek die speciaal voor dit feest is gecomponeerd. De klanken van castagnetten, fluiten, tamboerijnen, trompetten en trommels overspoelen dagenlang het kleine dorp. Hoewel de strijd om het kasteel hevig is, winnen de christelijke groepen altijd en ook dat moet natuurlijk gevierd worden. Dit spektakel trekt veel toeschouwers uit de wijde omtrek en de terrassen op de bescheiden boulevard zitten dan overvol. Maar als je een plaatsje weet te bemachtigen bij El Cafetí, dan zit je eersterangs, recht tegenover El Castillo. Relax met een sangría in je hand in de lekkere loungebanken terwijl het kleurrijke schouwspel zich voor je afspeelt.

Moros y Cristianos wordt op verschillende plaatsen in Spanje gehouden en de datum van de festiviteiten varieert omdat de groepen vaak van de ene stad naar de andere trekken. In Moraira vonden de feesten dit jaar plaats van 3 tot 11 juni 2017.

Jacqueline van Tol geeft workshops schilderen en interieuradviezen aan de Costa Blanca. Ze verblijft er drie tot zes maanden per jaar, vooral in Moraira, waar ze de kleuren en de sfeer opsnuift.

Ieder jaar op 16 juli worden in ons dorp Luanco, aan de ruige Asturiaanse kust, las Fiestas del Carmen gevierd. Het feest begint meestal twee dagen eerder met de zogenaamde Llamada al mar, een optocht waarbij gaiteros (doedelzakspelers) en cabezudos (reuzenhoofden) naar een centrale plek lopen in het dorp waar dan de Avante del Patrón gehouden wordt. Dit laatste is een toespraak waarmee de feesten officieel geopend zijn.

Om middernacht (ja, echt waar) volgt het vuurwerk dat vanaf zee wordt afgestoken en waarvoor kinderen en volwassenen zich verdringen op het strand. Als het vuurwerk is afgelopen begint rond half een ’s nachts de verbena, wat inhoudt dat er een popband optreedt terwijl tot diep in de nacht wordt gedronken, gegeten, gedanst en gefeest. Vorig jaar was het feest pas om half vier ’s ochtends afgelopen. Ook kleine kinderen lopen er tot in de vroege ochtenduren rond.

Maagd op een visserbootje

Afhankelijk van het geld dat de gemeente in kas heeft, worden er tijdens de feesten twee of drie avonden verbenas gehouden. Je kunt je voorstellen dat wij na drie dagen festijn de rust in de bergen opzoeken om een beetje bij te komen, want ook al ga je niet elke avond naar de verbena, de muziek galmt tot in de wijde omtrek van Luanco door. De dag die we echter niet willen missen is 16 juli. Dat is de Día del Carmen. Het mooie beeld van de heilige maagd wordt de kerk uitgedragen, achter de gaiteros en tambores (trommelaars) aan naar de haven. Daar wordt een openluchtmis gehouden, gevolgd door de Procesión Marítima waarbij de maagd op een vissersbootje naar het eilandje Isla del Carmen wordt gebracht dat net buiten de baai ligt. Ondanks het zenuwslopende slaaptekort, zijn de Fiestas del Carmen ieder jaar weer een indrukwekkend spektakel om mee te maken.

Nathalie Jacobs heeft zeven jaar in Salamanca gewoond. Ze woont weer in Nederland en komt sinds 2005 meerdere keren per jaar in Asturië, waar ze samen met haar man een appartement heeft. Ze is werkzaam als uitgever bij een wetenschappelijke uitgeverij en komt voor haar werk ook regelmatig in Spanje.