Elke Spanjaard weet dat de beste Spaanse kersen, namelijk de cereza picota, uit Extremadura komen, en om precies te zijn uit de Valle del Jerte in de provincie Caceres. Deze unieke uithoek aan de zuidkant van de Sierra de Gredos ontvangt twee keer per jaar een vloedgolf van bezoekers. In het voorjaar staan de ‘cerezos’ in bloei wat prachtig idyllische panorama’s oplevert. In de zomer zijn ze zwaar beladen van verschillende varianten van de picota-kersen.

Drommen Madrilenen boeken dan een all-in formule: op één dag met de bus heen en terug om zo veel mogelijk kersen te plukken en om de feria de la cereza picota en cereceras, allerlei activiteiten gerelateerd aan de kersenpluk, bij te wonen. De Valle del Jerte is echter meer dan gewoon een hotspot van deze wijnrode lekkernijen.

Prehistorisch natuurgeweld

De Jerte-rivier stroomt rechtlijnig naar Plasencia in het zuidwesten, om zich uiteindelijk bij de Taag, richting Lissabon, te voegen. Weinigen weten dat de Jerte langs één van Spanje’s, en zelfs Europa’s grootste geologische breuklijnen loopt. De breuk vormde zich in het Juratijdperk, het tijdperk van de dinosauriërs. Vóór het Jura was Spanje nog deel van het supercontinent Gondwana. Dit continent omspande Afrika en Zuid-Amerika, maar ook stukjes van Europa, waaronder Iberië.

Door de vorming van de Atlantische Oceaan in het Jura en daarna het Krijt, brak Gondwana op in de continenten die we nu op de wereldkaart herkennen. Dit veroorzaakte enorme spanningen waardoor heel lange breuklijnen zich vormden en opvulden met magma, onder andere de Plasencia-breuk die door Jerte-vallei loopt. Een magmatisch gesteente genaamd doleriet vind je overal langs de rivierbedding van de Jerte, als stille getuige van het prehistorische natuurgeweld. De breuklijn is volgens geologen nog steeds actief en zou vroeg of laat een aardbeving kunnen ondergaan.

Kersenseizoen

Wij bezochten de Valle del Jerte in juni in het kersenseizoen. Overdag was het warm en ’s avonds aangenaam koel en fris. We boekten een heerlijk landelijk hotelletje in Tornavacas, vlakbij de gelijknamig pas waar de regio Extremadura begint, op een dikke twee uur rijden van Madrid via Ávila. De vallei leent zich dankzij z’n koele klimaat en unieke landschap tot allerlei natuuractiviteiten. Wandelen langs kleine beekjes en watervallen, op strandjes picknicken en zwemmen in de Jerte, mountainbiken en wilde dieren spotten zijn er enkele van. Vele soorten roofvogels, otters, wilde katten en zelfs de genetkat kan je in de regio tegen het lijf lopen. Nog meer kom je te weten in het infocenter in Cabezuela de Valle, waar enkele grotere stranden in een brede bocht van de Jerte genesteld liggen. In de kloof van de Garganta del Infierno, een zijrivier van de Jerte, bevinden zich natuurlijke plonsbaden, door losse keien in het snelstromende water uitgehold sinds de laatste IJstijd.

Om te bekomen van actieve dagen, kan je ’s avonds gaan eten in één van de verscheidene dorpjes aan de rivier of in de bergflanken. Tijdens de días gastronomicas de la cereza krijg je de meest ongelooflijke combinaties van kersen verwerkt in typisch Spaanse gerechten voorgeschoteld. Er zijn uiteraard ook vele winkeltjes waar je allerlei kers-gerelateerde producten kan kopen, confituur, likeur, koekjes, gazpacho, thee, en niet te vergeten, grote dozen vol met heerlijke verse kersen.

Kathelijne Bonne is geologe en woont sinds 2012 met haar gezin in Torrelodones, Madrid. Samen reizen ze graag door het binnenland van Spanje, om de prachtige natuur en minder bekende stadjes te verkennen. Eerder woonde Kathelijne in Granada, Napels en Leeds, en reisde vaak naar Afrika.

Voor de boekenliefhebber is mijn wijk, de Barrio de las Letras, dé plek om te zijn: overal zitten boekenwinkels, enkele eettentjes hebben plankjes voor boekuitwisseling. Er wonen en woonden allerlei schrijvers, waaronder de Schrijver des Vaderlands, Miguel de Cervantes, bekend van zijn beroemde Don Quichot. Zijn huis is nog te bewonderen, grappig genoeg in de Calle Lope de Vega – terwijl het huis van die andere beroemde schrijver en dichter Lope de Vega in de, jawel, Calle de Cervantes ligt. Zelfs verkies ik als pronkstuk van onze wijk de Librería Desnivel: een pracht van een reisboekenwinkel, gespecialiseerd in boeken over bergbeklimmen, met twee grote houwelen als ingang.

Over mooie boekenwinkels gesproken: in het centrum bevindt zich La Central. Het is een dromerige boekenwinkel: oude trappen in een statig pand, maar met een moderne presentatie. Niet alleen hebben ze prikborden vol met lezerstips, ook is er een speciaal rek voor boeken die in geen enkele krant zijn besproken maar volgens het personeel toch de moeite waard zijn. In een onopgemerkt hoekje is een plankje in het Spaans vertaalde Nederlandse literatuur. Vooral veel Cees Nooteboom. Verder nog wat klassiekers van Mülisch, Herman Koch. Ja, zelfs een beduimelde roman van onze hispanist Johan Brouwer. En ene Els Beertens, voor de Spaanse lezer warm aanbevolen door het Dagblad van het Noorden! Die zal hier nog wel even op de plank blijven, lijkt me.

De boekenliefhebber zit goed in Madrid. Want ook het hele park is voor hem gereserveerd. Er is zelfs een kleine lieflijke bibliotheek. En niet alleen op vele bankjes zit iemand te lezen, ook zie je rond flaneertijd nu overal mensen lopen met grote poezen op hun papieren tassen. Het is het logo van de boekenbeurs in het Retiro. Een opengeslagen boek vormt de snorharen van de poes.

Zodra we er aankomen, zien we een lange rij van kraampjes, ieder met een eigen specialisatie (boeken over de natuur, esoterische onderwerpen of horror) of publiek (opvallend veel kinderboeken hier). Het leuke van de boekenferia: de schrijvers zelf zijn ook aanwezig voor uitgebreide signeersessies, of simpelweg om een beetje reclame te maken voor hun boeken.

Als we bij een kraampje met historische romans komen, looft de auteur Javier Tazón zijn waren uitgebreid. Hij begint spontaan een stukje voor te lezen, een jongen koopt direct zijn boek. Aangestoken door zijn enthousiasme raken we aan de praat. ‘U vindt Spaans lezen moeilijk? Geeft niets, niet alleen zijn mijn boeken enorm spannend, ook is het Spaans erg eenvoudig zonder dat ik aan stijl verlies’, vertrouwt de schrijver ons zelfverzekerd toe. De dame van de uitgeverij knikt heftig. En jawel, ook ik ga voor de bijl. Even later loop ik weg met een boek waarin de auteur het volgende heeft neergeschreven: ‘Voor de goede en moedige Nederlandse lezers, moedig zoals eens de grootste zeevaarders ter wereld’. Ja, zo’n quote schept natuurlijk verplichtingen: sindsdien ploeg ik manhaftig elke dag een stukje door het (overigens erg boeiende) boek.

Wanneer ik een dag later op het middaguur door het Retiropark wandel, kom er verschillende klassen met schoolkinderen tegen. Ook zij allemaal vrolijk met een tasje met een grote poes erop. Complete kramen worden bestormd door de kleintjes. De begeleidend lerares vertelt me: ‘Het is goed om te lezen en de kinderen al vroeg met boeken kennis te laten maken. Ze krijgen daarom allemaal wat geld mee van hun ouders en dan gaan we met de hele klas een boek kopen.’ Trots worden de nieuwe aankopen met elkaar vergeleken.

Het is geen overbodige luxe. Recent onderzoek liet zien dat ongeveer 1 op de 5 Spanjaarden nauwelijks of nooit leest. 70 procent van de bevolking maakt geen gebruik van een bibliotheek. Hoogste tijd dus om jongeren aan het lezen te krijgen. Tegelijkertijd verbaas je je erover waarom er dan toch enorme volksstammen op de been zijn om de boekenbeurzen te bezoeken. Ten eerste geven Spanjaarden graag boeken cadeau. Er is zelfs een speciale feestdag voor: San Jordi, gevierd op 23 april, waarop je je geliefde een roos of een boek dient te geven. Ten tweede is er een groep van 28,6% van de Spanjaarden die iedere dag een boek lezen. Kortom, de boekenmarkt wordt voornamelijk door deze actieve lezers flink gespekt.

Madrid is volgens onderzoek de meest intelligente stad van Spanje. Dat blijkt uit onderzoek door de Business School van de Universiteit van Navarra (IESE). De top 3 wordt gevormd door New York, Londen en Parijs.

Ook Amsterdam staat in de top-10. De Spaanse hoofdstad volgt op nummer 28, Barcelona op 35, Málaga op 51, Valencia op 63, Sevilla op 68, Bilbao op 75 en A Coruña op 78. De steden zijn onderzocht op factoren als duurzaamheid, kwaliteit van leven, economie, technologie, menselijk kapitaal, sociale cohesie, milieu, mobiliteit, transport en stedelijke planning en bestuur. Eindhoven eindigt op 58 en Rotterdam volgt op 59.

Bron: Else Beekman, www.inspanje.nl

Un fin de semana o una escapada entre semana a Madrid: entonces toca recorrer el Prado y pasear por el Retiro. Visita obligada para cualquier visitante. A no ser que ya se conozca la metrópolis como la palma de la mano. Sandra Álvarez, escritora y profesora de español, estudió en Madrid, ciudad que sigue honrando con varias visitas al año. El Prado la sigue fascinando, pero también conoce muchos otros rincones fantásticos, desde mercados cubiertos transformados en paraísos culinarios hasta la nueva playa urbana.

Sandra Álvarez sigue enamorada de la capital española. ‘El Prado me sigue fascinando. El otro día fui con mi hija y nos centramos en la moda de los siglos XVI y XVII. La gracia es que en la moda actual vuelves a ver elementos de aquella época’.

El arte reemplaza las carcazas

En todas sus visitas a Madrid Sandra Álvarez descubre museos nuevos. Como el Matadero, un antiguo matadero de nada menos que 180.000 metros cuadrados que se ha convertido, en la actualidad, en un vivero de artistas. ‘Es un lugar de encuentro para artistas españoles e internacionales en el campo de las artes visuales, teatro, música, diseño, danza, arquitectura, entre muchos otros. Este centro dio un fuerte impulso al barrio, situado a orillas del Manzanares. Un trecho de las riberas es ahora zona peatonal. Se ha habilitado una zona verde con pasarelas para ciclistas y peatones, áreas infantiles, pistas de skate, un rocódromo y un canal de remo. Desde hace poco incluso cuenta con una playa urbana, donde los madrileños toman el sol y en verano se refrescan con el agua de las fuentes.’

Resurgimiento de los mercados

Madrid no solo es ciudad de museos, sino también de los mercados cubiertos. La capital española cuenta con nada menos que 46 de ellos. Algunos tienen casi doscientos años de antigüedad y pedían a gritos una renovación.
En estos momentos el programa de renovación está en pleno desarrollo y el resultado es impresionante.
El Mercado de San Miguel, justo al lado de la Plaza Mayor y el Mercado de San Antón en el vibrante barrio de Chueca se han convertido en dignos competidores de los supermercados y bares de la zona.
No olvide hacer una pausa en una terraza de la Plaza Santa Ana. Esta plaza fue mandada construir en el siglo XIX por José Bonaparte (el hermano de), el entonces monarca de España. Mandó derribar en todas partes viviendas, iglesias y conventos para que entrara más luz en la ciudad, lo que le valió el apodo ‘el rey plazuelas’

Dit is een Spaanse bewerking van een Nederlands artikel dat eerder in ESPANJE! verscheen. Het originele artikel vind je hier.

Dit artikel verscheen eerder in ESPANJE! en de informatie kan achterhaald zijn (nummer 3, jaargang 2012) en werd geschreven door Marjan Terpstra.

Er zijn van die plekken waarvan je in je naïviteit gelooft dat jij de enige van alle buitenlanders bent die ze kent. Zo ken ik een klein kapelletje, een beetje buiten het centrum van Madrid. Prachtige fresco’s prijken op het plafond. Vroeg of laat, in winter of zomer, er is vrijwel nooit iemand. Ik tuurde eens met mijn rug op een bankje een half uur naar boven – niemand die je stoort.

Het kerkje waarover ik het heb, niet ver van het Príncipe Pio-station, is de Ermita de San Antonio de la Florida. Aanvankelijk weinig opvallend, ware het niet dat er een kopie naast staat. Twee identieke kerkjes dus. Maar niet van binnen. In één ervan ligt de beroemde schilder van de fresco’s, Francisco de Goya, begraven.

Wat zien we hier? Uiteraard, San Antonio in het midden. Hij heeft net een man weer tot leven geroepen die door zijn vader zou zijn vermoord, maar gelukkig kan hij nu nog even bevestigen dat deze onschuldig is.
Maar er is meer. Er zijn bijvoorbeeld opmerkelijk veel meisjes te zien die bij dit wonder aanwezig zijn. En dat is niet voor niets. San Antonio is namelijk de beschermheilige van de (nog) vrijgezelle vrouwen. Als je graag aan de man wil komen: schrijf een briefje, een gebedje aan Antonio! Vandaar dat Goya van de koning ook de opdracht kreeg om deze kapel te versieren: het was één van de populairste devotieplekken van de stad.

Intrigerende combi

Dit voorjaar werd de meisjescultus doorgetrokken met een expositie waarin fotografie van jonge modellen gecombineerd werd met de schilderkunst. Een intrigerende combinatie.
Maar zoals Stef Bos al zong: mooie vrouwen heb je nooit voor je alleen. Een tijdje terug plofte er een persbericht van een ‘Senior Account Director’ uit Engeland(?!) in de mailbox. Of we de zeldzame kans wilden benutten om een uniek kerkje met een bijzondere expositie bezoeken?

Ach, het maakt niet uit. Het blijft hier onverminderd magisch.

Praktische info: Je vindt Ermita de San Antonio de la Florida op loopafstand van het Príncipe Pio Station. Adres: Glorieta de San Antonio de la Florida, 5.

Twan woont in Madrid en werkt daar als journalist en reisleider. Hij houdt van de oneindigheid van het Spaanse binnenland. Meer verhalen van zijn hand kun je lezen op zijn website www.hartjespanje.com

Soms ga ik ’s middags in Madrid iets eten in Mercado de la Paz, de Vredesmarkt, een overdekte voedselmarkt in Barrio de Salamanca en een kwartier te voet vanuit Parque del Retiro. In dit deel van Madrid volgen de straten een strikt dambordpatroon en de markt ligt binnenin een manzana, een blok van winkelstraten. Vanuit Calle de Claudio Coello valt de ingang niet zo op, je zou er gewoon voorbij lopen zonder flauw benul dat deze heerlijke plaats bestaat.

De buurt is vrij rustig in vergelijking met het historische centrum van Madrid, maar binnenin bruist Mercado de la Paz van leven, vooral in de voormiddag als de locals hun inkopen doen, en tijdens de lunchtijd. Dan domineren elegante, goedgeklede werkende Madrilenen de scene. De markt bevindt zich namelijk in de rijkere buurt van Madrid en dicht bij de Castellana, waar de meeste ambassades, banken en musea zich bevinden. Persoonlijk vind ik deze markt leuker dan de meer toeristische Mercado de San Miguel, hoewel deze laatste puur esthetisch gezien hoger scoort.

Volks

Mercado de la Paz wordt voornamelijk door buurtbewoners bezocht. Binnenin bevinden zich traditionele, volkse eethuisjes, maar ook meer gesofistikeerde restaurantjes, onder andere een zalig Italiaantje, Cocin Ita, die superlekkere geroosterde alcachofas de Tudela (Spaanse artichokken) aanbiedt als tapa of entrada. Ik koop er ook steeds een lading burrata tartufata. Voor een echt Spaans hapje of een menú del día kan je terecht bij Pescadería Oñate, waar ik de laatste keer heerlijke arroz negro heb gegeten, vergezeld van een glaasje witte wijn aan één van de tafeltjes in het midden van de markt. Verder vind je in de markt ook verse gazpacho en salmorejo, gezonde belegde broodjes, ambachtelijke dulces, gevulde kroketjes, olijven en nog zoveel meer! Wie weet waar ik me de volgende keer door laat verleiden?

Kathelijne Bonne is geologe en woont sinds 2012 met haar gezin in Torrelodones, Madrid. Samen reizen ze graag door het binnenland van Spanje, om de prachtige natuur en minder bekende stadjes te verkennen. Eerder woonde Kathelijne in Granada, Napels en Leeds, en reisde vaak naar Afrika.

Sandra Alvarez studeerde in de jaren tachtig twee jaar in Madrid en blijft verknocht aan de Spaanse hoofdstad. ‘Ik kom er minstens twee keer per jaar en ik moet zeggen, het Prado blijft me boeien. Laatst was ik er met mijn dochter en hebben we vooral gekeken naar de mode in de 16e en 17e eeuw. Het grappige is dat je elementen uit de kleding van die tijd nu weer terug ziet komen. De collectie is zo omvangrijk, dat ik steeds weer wat nieuws ontdek.

Maar als je er voor het eerst bent, dan zijn er een paar schilderijen die je niet mag missen: Las Meninas, het groepsportret dat Velázquez in 1656 maakte van zichzelf terwijl hij een Spaans prinsesje, omringd door hofdames, schildert. Het is een schilderij dat veel vragen oproept. Dat maakt het zo spannend. Wat schildert Velázquez nou precies? Toch niet de achterkant van de jurk de prinses? Of schildert hij jou als toeschouwer? Ook de werken van Goya blijven fascineren. Vooral het contrast tussen zijn eerste werk en de dramatische taferelen van het verzet tegen de Franse bezetter is indrukwekkend. En natuurlijk de Tuin der lusten van Jeroen Bosch. Ik zag het voor het eerst op mijn zeventiende en heb er heel lang naar staan kijken.’

Triángulo del arte

‘Als er interessante exposities zijn, neem ik ook vaak nog een kijkje in de twee andere musea die deel uitmaken van de Triángulo del Arte, het Reina Sofia en het Museo Thyssen Bornemisza. Het Reina Sofia begint waar het Prado eindigt: vanaf de late 19e eeuw tot nu. Een must is de Guernica, het indrukwekkende doek van Pablo Picasso over het bombardement op dit Baskische kustplaatsje door de Duitsers en Italianen tijdens de Spaanse Burgeroorlog. Het is bijna acht meter lang en met recht een internationaal symbool van verzet tegen fascisme en geweld.’ Picasso heeft tijdens de dictatuur van Franco nooit meer voet op Spaanse bodem gezet. De Guernica reisde de hele wereld over en vond uiteindelijk een plek in het MoMa in New York. Picasso had gezegd dat de Guernica pas na het vertrek van Franco naar zijn geboorteland mocht terugkeren. Dat maakte hij zelf niet meer mee. Hij overleed in 1973, twee jaar voor de dictator het loodje legde. In 1981 keerde de Guernica terug naar Spanje en sinds 1992 hangt het in het Reina Sofia.

Kunst vervangt karkassen

Sandra Alvarez ontdekt tijdens haar bezoeken aan Madrid ook steeds weer nieuwe musea. Zoals het Matadero, een oud slachthuis van maar liefst 180.000 vierkante meter waar nu kunst wordt geproduceerd. ‘Het is een ontmoetingsplek voor Spaanse en internationale kunstenaars op het gebied van beeldende kunst, toneel, muziek, design, dans, architectuur en noem maar op. De bedoeling is dat de kunstenaars in contact komen met het publiek. Je kunt er langs de verschillende paviljoens dwalen en tijdelijke tentoonstellingen bekijken of voorstellingen bezoeken. Dit centrum heeft een boost gegeven aan de buurt bij de rivier de Manzanares. Een deel van de oevers is nu autovrij gemaakt. Er is een groenstrook gekomen met fiets- en wandelpaden, speelplaatsen, skatebanen, een klimmuur en een roeibaan. En sinds kort is er zelfs een stadsstrand waar de Madrilenen zonnebaden en in de zomer wat verkoeling zoeken bij fonteinen.’

Marktrevival

Madrid is niet alleen de stad van musea, maar ook van de markthallen. In totaal telt de Spaanse hoofdstad er maar liefst 46. Sommige ervan zijn bijna tweehonderd jaar oud en waren wel toe aan een opknapbeurt. Het renovatieprogramma is inmiddels in volle gang en het resultaat is verbluffend. De Mercado de San Miguel net naast het Plaza Mayor en de Mercado de San Antón in de hippe wijk Chueca kunnen met gemak de concurrentie aan met omliggende supermarkten en barretjes. De Mercado de San Miguel is gevestigd in een prachtig art-nouveauachtig gebouw met mooie, originele elementen. Na een grondige renovatie werd het in 2009 weer geopend en sindsdien loopt het als een tierelier. Sandra: ‘De oude groente-, fruit-, vis- en vleesstalletjes zijn vervangen door een stuk of dertig hippe zaakjes die allerlei heerlijkheden verkopen. Vers van het land, heerlijke charcuterie, vlees, vis en gevogelte, maar ook ijs, chocolade, snoep en boeken. Wij vinden het leuk om van tent naar tent te lopen en in de een glaasje cava te drinken met daarbij een plakje ham, in de volgende een oester naar binnen te slurpen en verderop wat kleine gehaktballetjes, albóndigas, te nemen. Uniek zijn de openingstijden. Hier is om acht uur ’s ochtends nog niemand te vinden. Pas om tien uur gaan de deuren open en die sluiten pas weer om middernacht en van donderdag tot en met zaterdag zelfs om twee uur ’s nachts. Lekkerbekken die Madrid bezoeken, moeten beslist ook naar de Mercado de San Antón. In de kelder zit een supermarkt, op de tweede verdieping wordt aan showcooking gedaan en kun je proeven en op het dak is een bar en restaurant met terras.’

Madrid met de kids

Madrid is een heerlijke stad om met kinderen te ontdekken. Sandra: ‘Toen mijn kinderen klein waren gingen we natuurlijk vaak naar het Parque del Retiro, letterlijk het ‘Terugtrekpark’. In dit 118 hectare grote park achter het Prado verpoosden zich aanvankelijk alleen de koningen en hun familie plus wat welgestelde families. Sinds 1868 is het echter ook toegankelijk voor het gepeupel en het is een heerlijke oase middenin de drukke stad. Rond het roeimeertje wemelt het van de jongleurs, Disneyfiguren en muzikanten, maar als je even verder het park in loopt heb je de ruimte en kunnen de kinderen lekker in een speeltuin spelen.

Als je er echt even uit wilt met de kids, kun je de metro of stoeltjeslift nemen naar Casa de Campo, waar een attractiepark is dat tot tien uur ’s avonds open is en in het weekend zelfs tot middernacht. Er is ook een leuke dierentuin, met een aquarium en verschillende dierenshows. Andere leuke tips voor een dagje eropuit met de kinderen zijn het Teatro Circo Price waar heel het jaar circusvoorstellingen worden gehouden. Mijn kinderen vonden ook het spoorwegmuseum erg leuk en het Museo Tiflológico. Dit is opgezet met geld van de blindenloterij. Visueel gehandicapten kunnen hier maquettes aanraken van beroemde monumenten, van de Sagrada Familia tot de Eiffeltoren.’

Lopen waar Lope liep

Vaste prik tijdens een bezoek aan Madrid is een terrasje pikken op het Plaza Santa Ana. Dit plein werd in de negentiende eeuw aangelegd door José Bonaparte (de broer van) die begin 19e eeuw de scepter zwaaide in Spanje. Hij werd ook wel ‘el rey plazuelas’ (pleintjeskoning) genoemd, omdat hij overal huizen, kerken en kloosters liet slopen om meer licht in de stad te brengen. De Cervecería Alemana, die al ruim een eeuw bestaat, is een waar instituut. Hier kwamen beroemde gasten als Ernest Hemingway over de vloer. Hemingway is trouwens niet de enige illustere schrijver die hier heeft rondgelopen. Ook Lope de Vega en Cervantes, twee van Spanjes beroemdste schrijvers, lieten hier hun sporen na. De driehoek tussen het Plaza Santa Ana, de Calle de Atocha en het Prado wordt daarom ook wel de Barrio de las Letras (de Wijk der Letteren) genoemd. Cervantes stierf volgens de overlevering op de hoek van de straat die nu zijn naam draagt en de Calle de León. Curieus is dat hij op precies dezelfde dag zijn laatste adem uitblies als de grootste Britse schrijver William Shakespeare. Op 23 april 1616. Dat vond de UNESCO zo opmerkelijk dat die datum is uitgeroepen tot de Dag van het Boek. Sandra: ‘Het leuke van dit wijkje is dat iedereen er komt, toeristen én Madrilenen. Het Plaza Santa Ana is altijd leuk, ook met kinderen want er is een speeltuintje. In de omliggende straten zijn ook allemaal leuke barretjes, maar in de zomer speelt het leven zich hier vooral op straat af. Wij lopen vaak van kroeg tot kroeg en ontdekken steeds weer andere lekkere tapas. Pas echt gezellig wordt het laat in de avond, zo na elven.’

Dit artikel verscheen eerder in ESPANJE! (nummer 3, jaargang 2012) en werd geschreven door Marjan Terpstra.

Oefen je Spaans met deze samenvatting over de fantastische musea en de leuke markten in Madrid.