In de Catalaanse vissersdorpen komt al het goede van de zee samen. Je vindt er vissersdorpen uit ansichtkaarten, vissersdorpen met glamour en vissersdorpen met culinaire aspiraties. We gingen er mee op oesterexpeditie, werden ware bourgondiërs en ontmoetten een oude bekende van Dalí.

“Ik heb graag de smaak van de zee in mijn mond,” zegt Agustí Bertomeu Ardit nagenietend. Zijn glimoogjes stralen door de donkere glazen van zijn zonnebril heen. Zojuist heeft hij een oesterschelp geopend, het glibberende beestje losgesneden en uit de schelp zijn mond in laten zwemmen. We zijn met hem op excursie naar de mossel- en oesterkwekerij van vissersdorp Sant Carles de la Ràpita. We staan op een houten platform in zee, waar golven tegenaan kabbelen en hun zilte geur verspreiden. Op de grond ligt een druipend touw met grote trossen glimmende mossels, ernaast staat een stevige zwarte zak met oesters. Beide bungelden vijf minuten geleden nog onder water aan de rijen houten palen in de zee. Enthousiast gooit de kok de mosselen in de pan en begint deze heerlijk te bereiden met knoflook, limoen en witte wijn. Als een weekdiertje mij vanuit een oesterschelp aankijkt, aarzel ik even om hem kennis te laten maken met mijn maag. Maar al snel begrijp ik precies wat Ardit bedoelt.

Geen massatoerisme

Sant Carles de la Ràpita in de Terres de L’Ebre is geen klein vissersdorp waar we heen zijn gegaan voor de pittoreske plaatjes. Maar door de ligging in het zuiden van natuurpark Delta del Ebro is het er relatief rustig, kunnen we leuke excursies maken en op schiereiland Punta de la Banya bijzondere vogels spotten. Daarnaast crossen we in no time op onze fietsen door de omringende vlakke velden met rijstakkers, zandduinen, lagunes en zoute moerassen.
De keuken van Sant Carles de la Ràpita is een goede reden om hier stevig op de rem te trappen. “De oesters hebben door de samenkomst van de zee en het zoete water van de Ebro een unieke combinatie van zoet en zout,” aldus Ardit. En geserveerd met de speciale rijstsoorten uit de streek smaken de vis en de schelpdieren extra lekker.

Een halfuur noordwaarts en om de hoek van de Ebro Delta, ligt het traditionele vissersdorp L’Ametlla de Mar. Als we bij de haven arriveren, worden de net uit zee geplukte sardientjes, garnalen, ansjovis en andere zeebewoners in kisten op de kade gesmeten. De octopussen steken hun lange, glibberige tentakels door de openingen naar buiten. Kreeften lijken met hun scharen onze kleding te willen verknippen en garnalen doen voor de visveiling nog even een poging terug in de zee te springen. In L’Ametlla de Mar is het massatoerisme op aangename afstand gebleven. Al struinend langs de terrasjes en door de kleine straatjes van het centrum, voelt het dorp gemoedelijk aan. Vanaf de door palmbomen omzoomde promenade op de klif, heb je een dromerig vergezicht over de zee. Zeilen, daar zouden we zin in hebben. L’Ametlla de Mar heeft namelijk zestien kilometer kust met ongerepte stranden, idyllische baaien met pijnbomen en water in blauwe ton sur ton tinten.

Feest voor de smaakpapillen

In Cambrils kunnen onze smaakpapillen zich alweer verheugen op bijzondere smaaksensaties. Cambrils noemt zich namelijk de gastronomische hoofdstad van de Costa Dorada. De reden dat we hier zijn. “Carme Ruscalleda kookt met niets anders dan onze olijfolie Mestral,” wordt mij in het dorp met trots verteld. De Catalaanse Michelin-kok heeft met haar twee restaurants samen vijf sterren verdiend. Ook Ferran Adrià schrijft in het boek ‘Cambrils, de zee, het land, de tafel’ lovende woorden in de introductie. In het gezelschap van zulke belangrijke meningen zitten we op de juiste plaats. In restaurant Macarrilla bestellen we voor de lunch de lokale specialiteit fideus rossos, gebakken zeevruchtnoedels. Een pastagerecht waarvoor een geconcentreerde bouillon van verse vis zoals zeeduivel, bidsprinkhaankreeft, zeepaling en krab wordt getrokken. Dit is de basis van het gerecht. We mengen de zeevruchtdoedels rijkelijk met aioli, proeven en sluiten ons onmiddellijk aan bij de rij van Cambrils fans.

In Port d’Aiguadolç, een van de havens van Sitges, wanen we ons ineens op Ibiza. Tegen de achtergrond van aanlegsteigers met bootjes, twinkelen honderden kleine lampjes om de stam en bladeren van palmbomen. Restaurants en barretjes wisselen elkaar af. In loungebar Nirvana stralen boeddha’s serene rust uit en het interieur buiten is uitgelicht door felle roze en blauwe lampen. De achtergrondmuziek zou het leuk doen in de huiscollectie van de gemiddelde hippie.

Historische schatten

Met zijn ‘Internationale Filmfestival van Catalonië’, is Sitges ook weer een beetje het Cannes van Spanje. Er wonen meer dan zeventig verschillende nationaliteiten en er hangt een kosmopolitische en mondaine sfeer. Je kunt een cocktail leren maken in Casa Bacardi, dineren in chique restaurants, winkelen in exclusieve shops en het bruisende uitgaansleven leren kennen. Toch zijn we in de straatjes van het oude centrum en de indrukwekkende musea onmiddellijk terug in de tijd. De historische schatten worden er met militaire precisie bewaakt. Een belangrijk bezit is het stulpje van de geliefde Santiago Rusiñol, museum Cau Ferrat. Deze kunstschilder, schrijver en kunstverzamelaar verhuisde rond 1881 van Barcelona naar Sitges. Mede door zijn aanwezigheid en de (literaire) feestjes wemelde het er al snel van de kunstenaars.

Spaanse Côte d’Azur

Calella de Palafrugell, Llafranc en Tamariu aan de Costa Brava in de Baix Empordà zijn vissersdorpen zoals ze er uit horen te zien, als een dromerig schilderij. Ze zijn met elkaar verbonden door kustpaden en omringd door beeldschone baaien. Als we Calella de Palafrugell binnenrijden, hebben de huizen hun zondagse kleding aan en zijn de plant-soenen keurig gekapt. Massatoerisme en hoogbouw laten hun lelijke gezicht niet zien. We proeven de Côte ’d Azur. Dan staan we in een ansichtkaart. In het hart van Calella de Palafrugell zijn witgekalkte huisjes elegant gedrapeerd langs een lange baai. Kleine inhammen met witte zandstrandjes liggen naast pit-toreske minihaventjes. Visserij wordt er duidelijk niet meer bedreven en sommige oude vissershutten zijn inmiddels tweede huizen geworden van grootver-dieners uit Barcelona. In de inham Port Bo struinen we door passages van de vissershuizen. Onder de witte bogen door zien we houten vissersbootjes op het witte strand liggen en golven tegen rotsen in de zee aan kabbelen. Verrukt kijken we om ons heen. Blij dat er aan de Catalaanse kust nog zulke dorpen bestaan.

Excentriek en exotisch

Van Calella de Palafrugell wandelen we naar het nabijgelegen dorpje Llafranc, waar villa’s op de rotsen van de bijbehorende baai parmantig op het strand beneden neerkijken. In de kleine haven wachten bootjes om uitgelaten te worden. Llafranc had in de jaren zestig en zeventig de eervolle vermelding het Saint Tropez van Spanje te zijn. De legendarische feestjes in hotel Llafranch gaven het dorp een reputatie waar beroemdheden van over de hele wereld meer van wilden weten. Nieuwsgierig glijden onze blikken over de oude glorie in hotel Llafranch, de muren behangen met zwart-wit foto’s. Boven de bar hangt een grote afbeelding met Salvador Dalí en Manel Bisbe, oorspronkelijk één van de drie eigenaren. De excentrieke Manel was destijds door flamencodanseres Carmen Amaya uitgeroepen tot de ‘zigeuner van de Costa Brava’. We proberen ons voor te stellen hoe beroemdheden als Dalí, Elisabeth Taylor, Kirk Douglas en Ava Gardner hier aan de bar hun exotische cocktails bestelden. Van Llafranc kunnen we verder wandelen naar het derde en kleinste dorp, Tamariu. Het is één van de mooiste wandelingen die je aan de Costa Brava kunt maken, maar hij kost drie uur. Voor ons een acceptabel excuus om de auto te nemen. Aangekomen vinden we Tamariu aan een kleine, beschutte baai met rotsige uitlopers begroeid met pijnbomen. Er is slechts een handjevol huizen. Na een rustig terrasje met zicht op zee kunnen we het niet laten. We moeten even de zee in plonzen.

Surrealistisch universum

We eindigen onze reis op schiereiland Cap de Creus, in een vissersdorp dat tot inspiratie diende voor een indrukwekkende collectie kunstenaars. Grootheden als Marcel Duchamp, Pablo Picasso, Joan Miró en García Lorca, maar vooral Salvador Dalí. Voor hem was dit het mooiste plekje ter wereld. Niet velen kunnen in het door ons verkozen paradijs wonen, maar hij wel. Met zijn vrouw Gala kocht hij wat vissershutten in het nabijgelegen Port Lligat, dat ze onder begeleiding van zijn grootheidswaanzin uitbouwden tot hun eigen universum. Sinds 1997 is het huis een museum. Binnen worden we welkom geheten door een opgezette ijsbeer gedrapeerd met kettingen. Heel normaal als je bedenkt wiens huis we binnenlopen. In de woonkamer staan zijn geliefde zwanen, die altijd in de buurt van zijn huis zwommen. Eveneens opgezet, welteverstaan. Als we zijn voorraadkast met verf zien en het atelier betreden, lijkt het alsof hij elk moment kan terugkeren. Eigenlijk voelen we ons indringers in zijn domein.

De timmerman van Dalí

Later lopen we de Dalí-route in Cadaqués en bezoeken een aantal van de plekken die hij in zijn schilderijen surrealistisch heeft vertaald. Het lag dus niet alleen aan Dalí’s krankzinnige fantasie, dit dorp heeft indrukwekkend fotogenieke kwaliteiten. De witte huizen aan de prachtige baai, de tientallen houten vissersbootjes op de golven ervoor, het sierlijke modernistische huis Casa Serinyana. Alles schreeuwt om een doek met penseel.

Via de kronkelige straatjes met de kunstgaleries komen we bij een fotoshowroom uit. We lopen naar binnen en zien een oude man druk in gesprek met een Amerikaans koppel. “Deze man heeft voor Dalí gewerkt!” vertaalt de vrouw verrukt aan haar echtgenoot. Wij spitsen onze oren. Voor ons staat Joan Vehí. Vijfendertig jaar lang was hij de timmerman van Dalí en maakte meubels voor zijn huis in Port Lligat, maar ook voor het kasteel van Dalí’s vrouw Gala in Púbol.
Op een dag was Joan Vehí bij Dalí aanwezig toen deze een buitenlandse inwoner van Cadaqués over de surrealistische vloer had. Ontspannen begon de gast Dalí te fotograferen, totdat de beste man erachter kwam dat er geen rolletje in zijn camera zat. Stampvoetend gaf hij de camera aan Joan Vehí. De man stopte definitief met fotograferen, de fotocarrière van Joan Vehí begon. Hij was het die een aantal van de bekendste foto’s van Dalí maakte. Bescheiden laat de oude man zijn foto’s aan de muur zien. We proberen ons een voorstelling van de twee mannen samen te maken. Razend nieuwsgierig naar alles wat Joan Vehí over Dalí weet, maar waar hij nooit over zal spreken.

Dit artikel is eerder verschenen in ESPANJE! (España & más nummer 3, jaargang 2012) en de informatie kan achterhaald zijn. Auteur: Annette Spaan.

Oefen je Spaans met deze samenvatting over de Catalaanse vissersdorpen zoals Calella de Palafrugell, Llafranc en Tamariu aan de Costa Brava.

Catalonië is een van de populairste Spanje-bestemmingen van Nederlanders. Niet verwonderlijk, want het is dichtbij. De meesten gaan direct naar Barcelona of de kust. Eeuwig zonde, want het achterland is prachtig, uiterst gevarieerd en vaak fascinerend. Daarom: 9 unieke tips.

1. Land van feesten en tradities

Elke Catalaanse plaats viert zijn eigen festa major, waarbij kosten noch moeite gespaard worden. Concerten, sardanas (volksdansen), habaneras, stadsreuzen, correfocs (vuurwerk)… en de ster van het feest: castells, menselijke torens die op het ritme van de gralla vanaf de grond worden opgebouwd. De traditie van de castellers ontstond eind achttiende eeuw in Valls aan de Costa Dorada en verspreidde zich langzaam over de rest van Catalonië. La Patum in de stad Berga is een spectaculair traditioneel Catalaans festival. Hier wordt een middeleeuws ritueel herbeleefd met vuur, muziek en dans. La Patum en de castells staan respectievelijk sinds 2008 en 2010 op de immateriële werelderfgoedlijst van de UNESCO.

Een heel bijzondere ervaring is de Dia de Sant Jordi (23 april), de beschermheilige van Catalonië. Op die dag vullen de straten zich met kraampjes met boeken en rozen die de Catalanen elkaar als teken van liefde of vriendschap geven. Deze datum is door de UNESCO uitgeroepen tot Wereldboekendag.

2. Duiken bij de Medes-eilanden

Naast de bekende massaal bezochte stranden biedt de Costa Brava betoverende plekjes. Een van de beste manieren om de mooie baaitjes en stranden te ontdekken is vanuit de zee. Op ongeveer een kilometer voor de kust van L’Estartit bevinden zich de Medes-eilanden. Deze kleine archipel is een van de belangrijkste maritieme natuurre- servaten in de westelijke Middellandse Zee en een ideale plek om te duiken. Duikschool L’Estartit-Illes Medes geeft cursussen en organiseert begeleide duiktrips.

Voor meer informatie zie www.enestartit.com.

3. Dalí, Miró, Picasso en Gaudí

Catalonië heeft heel wat kunstenaars voortgebracht, zoals Dalí, Miró en Gaudí. Ook Pablo Picasso liet hier zijn sporen na. Ook als je niet kapot bent van Dali’s werk, de Triángulo de Dalí (Dalí-driehoek) mag je eigenlijk niet missen als je in Catalonië bent. De route langs het werk van de surrealist Salvador Dalí voert langs het door hemzelf ontworpen Teatro-Museo Dalí in Figueras, het Casa-Museo in Portlligat, waar hij woonde met Gala, zijn vrouw en muze, en het Castillo de Púbol, het middeleeuwse kasteel dat hij schonk aan Gala en waar zij ook begraven ligt. Iets zuidelijker, aan de Costa Dorada, kun je de veel minder bekende Ruta del Paisaje de los Genios (landschap van genieën) volgen. Deze route voert langs de plekken die een inspiratiebron waren voor de schilders Pablo Picasso en Joan Miró, architect Antoni Gaudí en cellist, componist en dirigent Pablo Casals.

Voor meer informatie zie www.salvador-dali.org en www.elpaisatgedelsgenis.cat.

4. Dwalen door Nationaal Park Aigüestortes

Echt een andere kant van Catalonië zie je als je een paar dagen gaat wandelen in Nationaal Park Aigüestortes. Met zijn hoge bergen, meer dan tweehonderd poelen en meertjes en ontelbare riviertjes is dit een heerlijke bestemming voor wandelaars en gezinnen. Er lopen 26 wandelroutes van verschillende lengte en moeilijkheidsgraad door het gebied van Aigüestortes en langs het meer van Sant Maurici. In de dorpjes Espot en Boí is informatie te krijgen over het park en de routes. Er zijn daar ook gidsen die hun diensten aanbieden. Je kunt een stevige wandeling combineren met een bezoek aan de bergdorpjes in het Vall de Boí, met de grootste concentratie romaanse architectuur in Europa! Maar liefst acht kerken en een kapel staan er op de werelderfgoedlijst van UNESCO. Een absoluut meesterwerk is de Pantocrator in de Sant Climent in Taüll, boor-devol middeleeuwse religieuze symboliek uit de twaalfde eeuw. Het is overigens een kopie. Het originele schilderij kun je zien in het Museu Nacional d’Art de Catalunya (MNAC) in Barcelona.

5. Skiën en smullen

Heb je al eens geskied in Catalonië? Baqueira Beret is het beste skigebied van Spanje. De cijfers spreken voor zich: hoogteverschillen van 1000 meter, een gebied van 1922 hectare met meer dan 120 kilometer aan skipiste en nog eens 14 kilometer aan paden. Het skigebied bevindt zich

in het prachtige Val d’Aran op de noordelijke helling van de Catalaanse Pyreneeën, waardoor er een lange periode fantastische sneeuw ligt. Er worden hier ook excursies georganiseerd op sneeuwschoenen, sneeuwscooters, honden- of paardensleeën en als je een echte durfal bent kun je hier heliskiën! Na een intensieve dag in de sneeuw is het heerlijk genieten van de fantastische lokale keuken in een van de vele dorpjes in de vallei. Voor meer info zie www.baqueira.es.

6. Het beste restaurant ter wereld

Gastronomisch gezien is Catalonië bijzonder compleet; het heeft restaurants van wereldformaat, de allerbeste producten en een diepgewortelde culinaire traditie. El Celler de Can Roca in Gerona is diverse malen door het Britse Restaurant Magazine uitgeroepen tot beste restaurant van de wereld – de place to be voor de echte foodies. Het geheim van de gebroeders Roca is dat ze toveren met smaken die iedereen kent. Uitgangspunt zijn lokale producten, wat niet verbaast met de zee, bergen en vruchtbaar land zo binnen handbe- reik. Maar ook exotische producten vormen een grote inspiratiebron. Puntje om rekening mee te houden: de wachtlijst kan wel oplopen tot een jaar, dus reserveer op tijd!

Voor meer info zie www.cellercanroca.com.

7. Land van wijn en cava

Catalonië telt in totaal elf denominaciones de orígen, kwaliteitswijngebieden. De bekendste is de DOQ Priorat in het binnenland van de Costa Dorada. De wijnstokken in deze bergachtige en droge streek geven uitmuntende druiven. Hier kun je lekker uitrusten in een landelijke B&B, wijn drinken, streekgerechten proeven en via wandel- en fietspaden de omgeving verkennen. Iets verder naar het noorden, tussen Tarragona en Barcelona, ligt de DO Penedès tussen de zee en de bergen. De ster van deze zone is cava, hoewel er ook andere goede wijnen vandaan komen. Op het gebied van wijntoerisme is er van alles te doen: breng een bezoek aan de bekende bodega’s van Freixenet, Codorniu of Torres, of waan je wijnboer voor een dag door mee te draaien in het wijnproces!

Voor meer info zie www.turismepriorat.org en www.enoturismepenedes.cat.

8. De slapende vulkanen van La Garrotxa

In het vulkanisch natuurpark van La Garrotxa zijn veertig vulkanische kraters en meer dan twintig basaltlavavelden. Het kan je als toerist de kriebels geven, maar wees gerust: de laatste uitbarsting was dertienduizend jaar geleden. Dit is een geweldig gebied om te wandelen of etsen en van de natuur te genieten. Je kunt hier zelfs luchtballonvaarten maken, een perfecte manier om in de kraters te kijken! Wat je hier echt niet mag missen, zijn het beukenbos La Fageda d’en Jordà en het middeleeuwse dorpje Besalú met zijn twaalfde-eeuwse brug. Het gebied van La Garrotxa staat ook bekend om zijn ‘vulkanische keuken’. De vulkaangrond is rijk en vruchtbaar, waar de lokale keuken absoluut zijn voordeel mee doet! Voor meer info zie www.cuinavolcanica.cat.

9. De rijstvelden van de Ebrodelta

Wie Catalonië bezoekt, zal versteld staan van de diversiteit in het landschap. In het uiterste zuiden van Catalonië bevindt zich de delta van de rivier de Ebro, met een oppervlakte van ongeveer 320 km2. Hier vind je zoutmoerassen, maag- delijke stranden, de pijlvormige vuurtoren van El Fangar en rijstvelden. Vogelaars kunnen hier meer dan driehonderd vogelsoorten spotten. Het landschap is volledig vlak, dus perfect om er op de ets op uit te gaan! Voor meer informatie zie www.terresdelebre.travel.

Dit artikel over Catalonië is eerder verschenen in ESPANJE! (nummer 1, jaargang 2014) en de informatie kan achterhaald zijn. Auteur: Catalan Tourist Board

1. Kliffen en grotten – Playa de Las Catedrales

Voor de Galicische kust en aan Cantabrische wateren ligt een wel heel bijzonder strand: Playa de Las Catedrales. De naam verwijst naar de spectaculaire kliffen en grotten die op deze plek onalledaagse vormen aannemen. De lokale bevolking doopte dit natuurschoon vanwege de tientallen meters hoge bogen, die doen denken aan gotische kerkgebouwen, tot ‘kathedralen’. Het strand is uitgeroepen tot natuurmonument. Strandgangers kunnen er enkel terecht als er sprake is van laagtij, want bij vloed loopt het volledig onder water.

2. Koninklijk – La Concha

La Concha in San Sebastián is met stip het meest fraaie en bekende stadsstrand van Spanje. Het staat ook wel bekend als het ‘pareltje van de Cantabrische Zee’ en dat is niet voor niets. De ligging is idyllisch en de restaurantjes met overheerlijke Baskische pintxos liggen er vlak achter. Het Spaanse koningshuis had hier in de 19e eeuw al zijn zomerresidentie. Het strand wordt van de stad gescheiden door de paseo de la concha, een elegante boulevard waar Spanjes rich and famous zich graag laten zien.

3. Caribische allure – Playa de Rodas

Playa de Rodas met zijn witte zand en turquoise zee bewijst dat je voor een exclusieve eilandengroep met dito strand echt niet naar de Cariben hoeft af te reizen. Het strand ligt op het eiland Monteaguda, deel van de archipel Iles Cíes voor de kust van Galicië. De omgeving is ruig vanwege het Atlantische klimaat en de stranden zijn rustig bij gebrek aan massatoerisme. Op en top tropisch… totdat je een duik neemt in het ijskoude water. De eilandengroep is enkel in de zomer te bezoeken en voor het strand heb je toestemming nodig, want er wordt dagelijks een maximaal aantal strandgangers toegelaten.

4. Zuidelijkste puntje – Bolonia

Playa Bolonia staat bekend als het mooiste strand van de provincie Cádiz. De duin die vanaf het strand landinwaarts loopt is het paradepaardje van het vier kilometer lange zandstrand. Aan de voet hiervan liggen de romeinse ruïnes van de nederzetting Baelo claudio. Surferparadijs Tarifa, de meest zuidelijke stad van Europa, ligt niet ver hiervandaan. Bij helder weer kun je aan de overkant van de Straat van Gibraltar de Marokkaanse stad Tanger zien liggen. Het strand maakt deel uit van het natuurpark Bolonia.

5. Ongerept – Playa de los Muertos

Playa de los Muertos ligt in natuurpark Cabo de Gata in de Andalusische provincie Almería en is ongetwijfeld een van de meest ongerepte stranden in het land. Om er te komen loop je ongeveer een kilometer over een wandelpad, hoewel je ook voor een korte route over de rotsen – met een fantastisch uitzichtpunt – kunt kiezen. Misschien wel het meest opvallend is de strakke, rechte kustlijn. Wie van zand houdt, zit hier verkeerd, want het strand is bezaaid met steentjes en schelpen. De naam (Dodenstrand) dankt Playa de los Muertos aan de vele piraten, handelaars en andere zeevaarders die er in het verleden dood aanspoelden. De zee voor de kust is vanwege de sterke stroming levensgevaarlijk. Het strand is geliefd bij naturisten.

6. Snorkelstrand – La Granadella

La Granadella is een oase van rust tussen de drukbezochte stranden langs de Costa Blanca. Niet alle toeristen weten van het bestaan af of geven de voorkeur aan een van de zandstranden in de omgeving, omdat ze het hier met kiezels moeten doen. Het water is er helder en om er te komen moet je eerst door een pijnbomenbos. Ga op avontuur tussen de rotsen en grotten die het strand ankeren of neem het wandelpad de berg op. De plek is ook geschikt om te snorkelen. Aan het strand zitten drie restaurants.

7. Idyllisch – Tamariu

Samen met Calella de Palafrugell en Llafranc is Tamariu – de kleinste van het trio – een van de badplaatsen langs de Costa Brava waar rijke Catalanen zich gedurende de zomermaanden graag laten zien. De hoefijzervormige baai wordt omgeven door rotsen begroeid met pijnbomen en het strand is geliefd bij families. Aan beide kanten van de baai kun je een pad volgen dat je naar nog idyllischere inhammen leidt. Links vind je Aigua Dolça, een zoetwaterbron. Aan het strand van Tamariu zijn diverse restaurants.

8. Feeststrand – Las Salinas

Dé trots van feesteiland Ibiza is las Salinas. Deze halvemaan van zand wordt omringd door pijnboombossen en verandert in de zomermaanden in the place to be voor strandliefhebbers, doorgewinterde Ibizagangers en celebrities. Onder meer Kate Moss en haar vrienden werden hier gespot. Veel rust zul je hier onder de zinderende zomerzon niet vinden, maar vertier des te meer. In de strandtenten draaien de hipste dj’s en de cocktails worden tot in je hangmat geserveerd. Een buitengewoon populaire spot om te lounge met de zeebries in je haar is de jockey club.

9. Een plaatje – Macarella

Voor bekoorlijke baaien zit je goed op Menorca. Cala Macarella, aan de zuidkust van het eiland, is de absolute topper. Wit zand en een turquoise zee omringd door rotspartijen waarop pijnbomen en steeneiken weelderig groeien. Een hoger ansichtkaartgehalte is haast onmogelijk. Bijna was er op deze plek in de jaren tachtig een urbanisatie gebouwd, maar dat werd – gelukkig – door de lokale bevolking gedwarsboomd. Vanaf het strand kun je naarCcala Macarelleta lopen, een nog kleinere inham ongeveer tien minuten verderop.

10. Spaanse sahara – Playa de Maspalomas

Playa de Maspalomas op Gran Canaria staat vooral bekend om het enorme duinenlandschap dat achter de kustlijn van het Canarische eiland opdoemt. Volgens sommigen lijkt het net een stukje Sahara. Het natuurpark Dunas de Maspalomas is vanaf het strand niet makkelijk te voet te bereiken, maar wie durft kan een kameeltocht maken door het gebied. Het strand zelf is drie kilometer lang en bestaat uit fijn zand. Hier staat ook de 68 meter hoge vuurtoren van Maspalomas, die in de negentiende eeuw werd gebouwd.

Dit artikel is eerder verschenen in ESPANJE! (España & más nummer 2, jaargang 2013). Auteur: Annebeth Vis.

Over de auteur:

Annebeth Vis kwam in 2002 naar Barcelona voor haar studie en bleef er - heel cliché - hangen. De afgelopen jaren woonde ze in verschillende wijken en schreef ze talloze reportages, online artikelen en reisgidsen over 'haar stad'. Ze heeft nog altijd geen genoeg van het modernisme, tapas, het strand en de fantastische bekende en minder bekende plekken in de Catalaanse hoofdstad.

De zomer is op komst en de meeste mensen overwegen toch hun opties. Ook kamperen onder de Spaanse zon blijft populair. Met de caravan achter de auto, de tent achterin of met een bungalow in het vooruitzicht, zakken we af richting de Pyreneeën. ESPANJE! kamde Catalonië af en vond de leukste campings, vlak over de grens.

Campinghoppen in Spanje is geweldig. De ene dag sta je aan het zandstrand, een paar dagen later kies je voor een verstilde kampeerplek in het binnenland. Van mooi weer ben je in Catalonië bijna altijd verzekerd. Wordt de kust je wat te heet, dan trek je lekker het binnenland in. Met deze España & más minicampinggids kom je altijd goed terecht.

Rustige familiecamping | L’Ametlla Village Platja

In het gebied Terres de L’Ebre ligt op 2 km van het mooie vissersdorp L’Ametlla de Mar een prachtige familiecam-ping: L’Ametlla Village Platja. Rust overheerst op de 380 standplaatsen te midden van olijf- en pijnbomen in dit beschermde natuurgebied. De camping ligt bij twee baaitjes waar je zo de zee in kunt plonzen. Voor duikliefhebbers is er op de camping een duikcentrum. Ook in de zwembaden kun je verkoeling zoeken. Genoeg geluierd? Dan kun je vanaf de camping wandelingen maken, natuurpark Delta del Ebro bezoeken of naar Tarragona gaan.

Voor actuele informatie over beschikbaarheid en prijzen, klik hier: www.campingametlla.com

Eerlijk ecologisch | Vinyols Camp

Ecokampeerders zullen zich senang voelen op eco-boerderij Maspubills in het dorp Vinyols i els Arcs in het binnenland van de Costa Dorada. De eigenaar begon een camping op zijn landerijen om meer mensen – en vooral kinderen – in contact te brengen met de natuur. Overal staan hazelaars, olijf- en fruitbomen en vanuit je tent loop je zo tussen de kippen, ganzen en paarden. Behalve toeristen uit andere landen, zoeken inwoners van Barcelona de camping op om even te ontsnappen aan het stadsleven. In Restaurant Maspubills kun je groenten proeven uit de boerderijtuin. Heb je geen tent of caravan bij je, dan kun je overnachten in een houten huisje.
www.vinyolscamp.com

Voor voetballertjes | Resort Sangulí Salou

Deze grote vijfsterrencamping in Salou biedt alles voor de veeleisende kampeerder en is overladen met prijzen. In 2012 werd hij, net als de jaren ervoor, door de ANWB uitgeroepen tot Eurotopcamping. Vooral geschikt voor gezinnen met oudere kinderen en tieners. De drie zwembaden hebben ieder een eigen thema, in één ervan staan levensgrote nagemaakte olifanten. Er is een minigolf, een voetbal- en een basketbalveld, gratis WiFi, sportlessen, avondspektakel, restaurant en bars, geweldige animatie voor de kinderen en jongeren, teveel om op te noemen. Sommige van de prachtig ingerichte bungalows zijn in Caribische of Polynesische stijl gebouwd. Bijzonder is de samenwerking met het gloednieuwe nabijgelegen sport-complex Futbol Salou. Tijdens zomerkampen kunnen met name kinderen en jongeren tussen de 6 en 18 jaar voet-baltechnieken aanleren of verbeteren en kennismaken met de Catalaanse en Spaanse voetbalmethodes. Het ernaast gelegen Cambrils Park Resort is vergelijkbaar en heeft ook een deal met Futbol Salou.
www.sanguli.es
www.futbolsalou.es

Klimparadijs | Camping Siurana

In één van de belangrijkste gebieden in Europa om bergen te beklimmen, Siurana, is Toni Arbonès twaalf jaar geleden Camping Siurana begonnen. De meeste gasten van deze klimexpert met wereldwijde ervaring komen om zelf te klimmen. Ze kunnen gebruikmaken van routes die hij heeft uitgezet. De camping aan de rand van het piepkleine dorpje Siurana ligt bovenop een berg in natuurpark Serra del Montsant, in de Priorat. Geen tent? Huur dan een houten bungalow. Prima plek voor natuurliefhebbers die van rust houden..
www.campingsiurana.com

Beschermd natuurgebied | Camping Torra de la Mora

Op deze mooie camping in Punta de la Mora, een beschermd natuurgebied aan de Costa Dorada vlakbij de stad Tarragona, bepalen palmbomen en ander groen de sfeer. Vanwege de ligging op een uitloper in zee heb je hier prachtige vergezichten. Aangrenzend aan de camping liggen twee mooie stranden. De kampeerplekken en bungalows liggen deels in Bosc de la Marquesa op hoge terrassen. Een echte familiecamping met twee prachtig in het groen gelegen zwembaden, een voor de kinderen en een voor volwassenen. www.torredelamora.com/nl

Aan de baai | L’Amfora

Viersterren Camping L’Amfora ligt prachtig aan de baai van Roses, in Sant Pere Pescador, aan de Costa Brava. Het is een groene camping die zeer uitgestrekt lijkt door de omringende natuur. Een aanrader zijn de comfortplaatsen van 80 of 180 vierkante meter met privébadkamer. De bungalows zijn van een hoge kwaliteit en mooi ingericht, Vaak hebben ze leuke veranda’s. De douche- en toiletruimtes voor de campinggasten zijn brandschoon. Vanaf het terrein loop je meteen het strand op dat zich over maar liefst zeven kilometer uitstrekt en uitkijkt op Roses. In de zomer is er een restaurant aan het strand. Een familiecamping om optimaal te genieten.
www.campingamfora.com

Natuurcamping | Serra de Prades

Deze familiecamping in de buurt van het dorp Vilanova de Prades ligt prachtig tussen natuurpark Poblet en Montsant en de bergen van Prades in het binnenland van de Costa Dorada. De kampeerplaatsen en houten bungalows zijn op terrassen met verschillende hoogtes wat spectaculaire uitzichten oplevert. Vanaf de camping beginnen diverse wandelingen in de omgeving. Serra de Prades organiseert tochten door de natuur onder leiding van een bioloog om vogels te spotten en bloemen en planten te bekijken. Op de camping zelf zijn natuurexposities en -workshops en shows met arenden en valken. De vogels worden op de camping zelf verzorgd. Ook leuk is de klimmuur voor kinderen, waar ze in een veilige omgeving kunnen leren klimmen.
www.serradeprades.com

Leuk met de kleintjes | Camping Prades

Op weg naar Camping Prades Park begint het vakantiegevoel al zodra je door de bergen van Prades rijdt. De camping ligt in het binnenland van de Costa Dorada en is geweldig voor rustzoekers en natuurliefhebbers. Alle nieuwe gasten worden in juli onthaald met een tapasproeverij. Zo merk je meteen dat hier in het restaurant een voortreffelijke kok achter het fornuis staat. Wij treffen er de allereerste gast aan die 21 jaar geleden voor het eerst hier kwam. Een goed teken. Behalve kampeerplaatsen zijn er sfeervolle bungalows en kleine trekkershutten voor fietsers. De camping is vooral populair onder families met kinderen tot ongeveer veertien jaar. www.campingprades.com

Je eigen badkamer | Camping Stel

Deze camping in Roda de Barà aan de Costa Dorada is een echte familiecamping met een kinderzwembad met dierenfiguren en een mooie speeltuin. Vanaf de camping loop je zo het strand op waar een windsurfschool is. Pluspunten zijn de mogelijkheid een privébadkamer te huren en de stiltezone. www.stel.es

Uitzicht op zee | Bon Repòs

Op deze familiecamping in Santa Susanna aan de Costa de Barcelona laat je je ’s ochtends wekken door het geruis van de zee, waarna je meteen met een plons in de golven kunt duiken. Een groot deel van de kampeerplaatsen en sommige bungalows staan pal aan of op het strand. Veel Nederlanders hebben dit voordeel ontdekt, dat blijkt wel uit het feit dat 80% van de bezoekers in de zomer uit ons land komt. Het campingrestaurant heeft een heerlijk uitgebreid buffet. De bungalows zijn mooi en verzorgd. Kies er zeker een met uitzicht op zee, bij voorkeur vanaf de veranda maar op zijn minst door het keukenraam.

Voor actuele informatie over beschikbaarheid en prijzen, klik hier: Camping Bon Repòs

Met kinderboerderij | Camping Begur

Op Camping Begur aan de Costa Brava wil de eigenaar rust, harmonie en ruimte bieden, en dat lukt prima op zijn beboste terrein. Hier komen vooral gezinnen met kleine kinderen. De kids kunnen de dieren voeren op de kleine kinderboerderij en de eigenaar rijdt de kleintjes tweemaal per week rond op zijn tractor. Behalve bungalows zijn er ook leuke studio’s te huur. Het pittoreske dorpje Begur en de mooie vissersdorpen Calella de Palafrugell, Llafranc en Tamariu liggen om de hoek, evenals zeven kleine strandjes.
www.campingbegur.com

Met luxe bungalows | La Siesta

In Calella de Palafrugell aan de Costa Brava ligt camping La Siesta. Met ongeveer 2000 plaatsen is dit een wat grotere camping en er zijn veel faciliteiten. Grote, aantrekkelijke zwembaden, een rijk gevulde supermarkt, een bakkerij, fietsverhuur en excursies met de fiets, spinninglessen, Nordic walking, een luchtkussen, een apotheek op het terrein en nog veel meer. Prima plek voor gezinnen met veeleisende kinderen. Bijzonder zijn de luxe bungalows aan mooie lanen die soms net woonwijken lijken.
www.campinglasiesta.com

Groene camping | Sant Pol

Camping Sant Pol in Sant Feliu de Guixols aan de Costa Brava staat bekend om de meer dan 600 verschillende planten en bloemen die er groeien. De houten bungalows passen mooi in de natuurlijke omgeving. De kleinschaligheid (85 plaatsen) is aantrekkelijk voor families met kleine kinderen en stelletjes. De schaduw van de bomen is fijn voor de kleintjes. Het restaurant staat bij het zwembad en je kunt heerlijk eten op het terras. Mooie stranden liggen om de hoek.

Standplaats: van €14 tot €42 per nacht.
Bungalows: van €52 tot €195 per nacht.
www.campingsantpol.cat

Dit artikel is eerder verschenen in ESPANJE! (España & más nummer 2, jaargang 2012) en de informatie kan achterhaald zijn. Auteur: Annette Spaan.

Voor twaalf euro koop je een strippenkaart en krijg je een glas. Vervolgens kun je in het hele dorp overal proeven. Een even simpel als leuk en makkelijk systeem. Er zitten twaalf strips op je kaart maar na een stuk of zes keer braaf mijn stripje te hebben afgegeven, blijkt dat de wijnschenkers het zelf ook niet meer zo nauw nemen. Het is een dorpsfeest en een jaarlijks hoogtepunt in het rustige leven van de Priorat.

Ultieme rust

Welke reisgids je ook openslaat, je zult er nauwelijks informatie vinden over de Priorat. Bijna niemand kent dit rurale gebied. Alleen onder wijnkenners is de Priorat befaamd. In nog geen twintig jaar is hier dankzij een aantal inventieve pioniers de wijnbouw wereldberoemd geworden. Het is een heuvelachtig gebied omgeven door een rotsachtig massief, de Montsant. De aanblik van het landschap wordt daarnaast bepaald door pijnbomen, wijnranken en kleine, vaak charmante dorpjes. Falset is het regionale centrum en met drieduizend inwoners veruit de grootste plaats in de wijde omgeving. De meeste andere dorpjes tellen slechts tweehonderd zielen, sommige zelfs maar dertig. Maar van spookdorpen is hier geen sprake. Het gebied is binnen Spanje langzaamaan steeds geliefder geworden. Rustzoekers uit Barcelona komen graag in het weekend hierheen.

Pionier

De grootste verandering in de Priorat vond plaats aan het eind van de jaren tachtig toen enkele jonge wijnproducenten zich hier vestigden om nieuwe kwaliteitswijnen te ontwikkelen. De wijnbouw was in het slop geraakt door de filoxera, de druifluis die hier eind 19e eeuw stevig huishield waardoor de wijngaarden verloren gingen. Nadat Alvaro Palacios, telg van een vooraanstaande wijnfamilie uit de Rioja, hier wijngaarden opkocht om er in 1989 zijn eigen bodega te starten, ging het snel. Na enkele jaren bracht een doos van zijn wijnen bij Christies in Londen zesduizend euro op. Vrij snel daarna deed Robert Parker, de wijnautoriteit bij uitstek, zijn inmiddels fameuze uitspraak: ‘Als de Priorat niet de beste wijnstreek ter wereld is, dan behoort het toch zeker bij de top drie.’ Sindsdien is de Priorat bij connaisseurs een begrip. De complexe wijnen uit deze regio sieren inmiddels de menukaarten van gerenommeerde restaurants over de hele wereld, vco-ral in de Verenigde Staten.

Slapend rijk worden

De Priorat heeft een stenige grond die vooral bestaat uit leisteen. Deze ondergrond verleent de wijnen uit de Priorat een stevige mineraliteit en een unieke smaak. De druiven worden ver uit elkaar geplant om zoveel mogelijk te pro teren van deze mineraliteit. Behalve Palacios is ook Ferrer Bobet een wijnpionier in deze streek. Een jaar of zes geleden liet hij een futuristisch ogende bodega bouwen, vlakbij het dorpje Porrerra. Het zilvergrijze gebouw lijkt een beetje op een vliegende schotel. Ferrer Bobet houdt optimale controle over zijn wijnbouw en gaat zelfs zo ver dat hij wijngaarden huurt van boeren in de buurt. Hij betaalt ze vijftienhonderd euro per maand met de voorwaarde dat ze niets meer doen. Want de wijnmaker wil zijn eigen gang te kunnen gaan. Voor de boeren in kwestie is dat een nogal dubbele ervaring. Ze worden rijk, vijftienhonderd euro per maand is in Spanje een goed salaris, maar kunnen dus niet meer hun beroep uitoefenen. Ook levert het scheve ogen op bij boeren in de buurt. Ferrer Bobet investeert in kwaliteit en boeren willen vooral kilo’s produceren omdat hen dat meer oplevert. Maar ook dat is in de Priorat een moeizame zaak. De meeste druivenplanten hier dragen maar tien procent van wat ze in pak- weg de Bordeaux dragen. Hierdoor is de oogst, vaak op steile hellingen, een zware klus. Voor het plukken wordt dan ook vaak veel meer betaald dan elders. Ecologisch produceren is in de Priorat de norm geworden. Waar in de Bordeaux elke drie weken preventief wordt gespoten, blijft dat in de Priorat achterwege. Dat kan ook makkelijker omdat hier weinig regen valt en ziekten vaak ontstaan na regenbuien.

Panoramisch proeven

Een wijn proeven bij Ferrer Bobet is een geweldige ervaring. De vriendelijke Helena spreekt goed Engels en vertelt alles wat we willen weten. Als we na de rondleiding eindelijk onze beloning incasseren, het proeven, overtreft het al onze verwachtingen. De ruimte waar wijnen worden ge- proefd is halfrond waarbij de ronde wand compleet van glas is. Terwijl we genieten van een fantastisch pano- ramisch uitzicht op wijnranken, stijgt een stevig aroma op uit het glas en verwent de neus. Onwillekeurig rek ik dit moment, alvorens de smaaksensatie te ondergaan. Dan drink ik. Ik proef kers en karamellen en laat de wijn als vanzelf heel erg lang door de mond gaan alvorens te slikken, wat bij proeven natuurlijk niet moet. Wat een groot genot. Wat een mooie ondertonen heeft deze wijn en vooral ook wat een puurheid. Het robuuste karakter van deze wijn paart kracht aan een enorme subtiliteit en smaakrijkdom. De bewerkelijkheid en de lage productiehoeveelheden, maken de Prioratwijnen duur. Beneden de twaalf euro is er niets en prijzen van twintig tot vijftig euro komen veel voor. De wijn uit 2008 die we nu proeven kost hier 25 euro. In Nederland betaal je tegen de zeventig euro per fles.

Zoete neus, droog karakter

’s Middags zitten we bij Buil & Giné, ook een van de nieuwere bodega’s uit de Priorat. De aanpak hier is totaal anders. Pilar die ons rondleidt, is vriendelijk en weet best veel, maar het is duidelijk dat het niet haar dagelijkse werk is. De ontvangstruimte is een heuse wijnwinkel waar je ook souvenirs kunt kopen, variërend van pennen tot t-shirts met grappige teksten. Topwijn is hier de rode Pleret die de kracht heeft van een bourgogne en vooral een goede begeleider is van een stevige vleesmaaltijd. Van totaal andere orde is de witte wijn, JoanGi- né. Witte wijnen worden in de Priorat niet veel gemaakt, driekwart is rood. Maar deze blanco is bijzonder. Niet alleen omdat er maar vierduizend essen per jaar van gemaakt worden, maar vooral door het verschil tussen neus en smaak. Je ruikt perzik en vraagt je af wat je gaat drinken. Maar dan blijkt deze JoanGiné toch een mooie droge wijn te zijn die ook een lichte houtsmaak heeft met een fijne afdronk. Een hoogst onalledaagse wijn die voor Priorat-normen goed- koop is, namelijk twaalf euro.

Machtige monniken, boze boeren

De dag na onze bodega-tocht willen we wandelen. We besluiten dat te doen in de buurt van het klooster van Escaladei wat zoveel betekent als de trap naar God. Volgens de overlevering droomde een herder hier over engelen die per trap neerdaalden naar de aarde om te rusten onder een pijnboom. In de twaalfde eeuw streken hier monniken neer om een groot klooster op te zetten. De monniken gingen voortvarend te werk en initieerden ook veel agrarische activiteiten waarbij ze de boeren op hardhandige wijze hun wil oplegden. Al snel controleerden ze de hele omgeving. Totdat de boeren daar genoeg van kregen en de boel in de fik staken. Het klooster werd wel weer opgebouwd, maar tijdens de Spaanse Burgeroorlog werd het gebombardeerd waardoor er nu nog maar erg weinig van over is. Toch is het een mooie plek om heen te gaan. De ligging tegen de rotswand aan is fantastisch. Binnen is een filmpje te zien of beter gezegd, een audiovisuele presentatie. Op zich is dat wel mooi gedaan, maar er is geen tekst waardoor het informatieve gehalte nogal te wensen overlaat. Twee vertrekken zijn gerestaureerd en er moeten nog vele volgen. Tijdens ons bezoek stonden er veel steigers en een flinke hijskraan, maar er was slechts een arbeider aan het werk. De restauratie zal ongetwijfeld nog vele jaren duren.

Serene stilte in de Priorat

Na het kloosterbezoek gaan we wandelen. Bij de VVV in Falset zijn talloze bijzonder goedgemaakte foldertjes verkrijgbaar waarin de routes helder zijn beschreven. Ook de bewegwijze- ring is prima. In de omgeving van het klooster zijn destijds vele verschillende bomen geplant wat deze wandeling zeer gevarieerd maakt. Maar de vriendelijke heuvellandschappen in de Priorat zijn overal zeer aangenaam als wandelgebied. De hoogteverschillen zijn nooit heel erg groot waardoor veel wandelingen ook voor minder geoefende lopers prima te doen zijn. De bossen zorgen voor aangename verkoeling en als je eenmaal wat hoger bent is de zon weer heerlijk. Het telkens wisselende uitzicht op de heuvels is prachtig. De stilte is totaal. Met de hemelse gedachten van het klooster nog in het achterhoofd, is het wandelen bijna een serene aangelegenheid geworden.

Yoghurt met witte chocola

In een streek waar lekkere wijn gemaakt wordt, verwacht je natuurlijk goede restaurants. Die zijn er dan ook en zoals op veel plaatsen in Spanje krijg je hier ook veel waar voor je geld. Een regelrechte aanrader is Quinoa in Falset waar Matías Fernández de scepter zwaait. De man kreeg al vele prijzen en is een fantasierijke kok. Als amuse serveert hij ons gefrituurde kabeljauwballetjes, waarna ons een salade met eendenlever wordt voorgezet. Op aanraden van Matías drinken we Pater, een typische rode Priorat- wijn, stevig natuurlijk en met een rijke, volle smaak en een alcoholpercentage van vijftien procent wat hier dus heel gangbaar is. Het tussendoortje daarna is een feestje. In een weck es krijgen we espuma de patata, aardappel- schuim met stukjes chorizo. Heerlijk! Daarna volgt een salade met perzik en geitenkaas die wordt geserveerd met een droge rosado. We sluiten af met een yoghurt waarin witte chocola is verwerkt met peren gedrenkt in wijn. Quinoa is misschien wel het beste restaurant uit de Priorat, maar ook op veel andere plekken eet je prima. Het maakt een verblijf in de Priorat tot een groot genoegen. Geen toeristen, geen grote hotels, heerlijk wandelen en lekker eten. En dan die wijnen. Misschien moeten die reisgidsen de Priorat maar onbeschreven laten.

Met dank aan Ardanza Reizen en het Spaans Verkeersbureau.

Dit artikel is eerder verschenen in ESPANJE! (nummer 5. jaargang 2011) en de informatie kan achterhaald zijn. Auteur: Jos Schuring.

Over de auteur:
Jos Schuring is hoofdredacteur van theatermagazine Scenes, was in het verleden eindredacteur van España y Más en schrijft daarnaast ook voor kranten en tijdschriften.

Meer lezen?

Wijnparadijs Navarra

De tapas heten hier pintxos en zijn veel origineler en beduidend lekkerder dan op veel andere plekken in Spanje. Ook de wijnen van Navarra maken deze aangenaam groene streek een originele topbestemming. Pamplona mag dan niet bijster veel spectaculaire bezienswaardigheden kennen, het is wel een zeer aangename stad met mooie pleinen en heerlijke eet-­ en drinkgelegenheden.

Catalonië

Het bruisende Barcelona, de grillige kust in het noorden, het betoverende achterland, Dalí, het Catalaans modernisme, cava en wijn, de Pyreneeën, natuurgebieden, vissersdorpen, middeleeuwse dorpen, de spectaculaire Montserrat. De regio Catalonië is een van Spanjes meest populaire bestemmingen en er zijn genoeg redenen voor een bezoek.

Mensen lachen, mensen drinken, mensen eten, mensen dansen, mensen zingen, mensen vlaggen. Het is ver na middernacht, maar Tortosa is nog lang niet moe.

Festa del Renaixement

Het is dat mijn lief in juli 2013, tijdens onze vakantie in de provincie Tarragona, per ongeluk de verkeerde afslag neemt – na een bezoekje aan het prachtig gelegen Castell Miravet – anders waren we waarschijnlijk nooit in Tortosa terecht gekomen. Maar Lief reed verkeerd en zo belandden we die zomeravond op Festa del Renaixement en werden te midden van statige jonkvrouwen en stoere ridders op slag verliefd op de middeleeuwse stad aan de Ebro.

Terug in de tijd

Die zaterdagavond op een pleintje aan de voet van Castell de La Suda keken we onze ogen uit. Naar vreemde wezens met bizarre maskers die – gehuld in smerige vodden – een angstaanjagende dans dansten op middeleeuwse muziek. Naar varkens, die langzaam zwart kleurden op het spit. Naar een ganzenhoeder, die voorbij holde met in zijn kielzog een stuk of twintig witte waggelaars. Naar ridders die als volleerde acrobaten gekleurde vlaggen in de lucht hielden. Naar de als boomtak versierde elf die een verse Piña Colada voor ons fixte. Naar al die Spaanse kinderen die – ook al was het ver na middernacht – gillend van plezier rond renden en naar onze eigen meisjes, die met hun handjes in de lucht ‘nog een rondje’ joelden vanuit het hand gedraaide reuzenrad.

Toeval bestaat niet

Bizar hoe het leven loopt. Op een zomeravond in juli 2016 zaten we op hetzelfde stoepje te kijken naar onze dochters Marvy en Pip. Die nu niet in het reuzenrad zaten, maar in een met de hand aangedreven houten schommelboot. De meisjes gilden weer van plezier, ik nam een een slok van mijn verse Piña colada en zei tegen Lief: ‘Ik kan nog steeds niet bevatten dat wij hier nu wonen.’

Praktische informatie

WAT: Festa del Renaixement
WAAR: Tortosa
WANNEER: 20- 23 juli 2017
PRIJS: het festival is grotendeels gratis

Petra Mathey Schouten is verliefd op Catalonië en met name de provincie Tarragona, waar ze sinds juli 2016 woont. Als journalist en travelblogger wil ze niet liever dan de liefde voor haar nieuwe thuisbasis delen. Op BonDiaTarragona.nl – Over LEVEN in Spanje, vind je insider reistips – uit en soms buiten de regio – blogt ze over avonturen, cultuurverschillen en emigratie-struggles en geeft ze in een maandelijks fotodagboek een kijkje in het Catalaanse leven van haar gezin.

Vanuit ons keukenraam hebben we zicht op het bergmassief in Els Ports, één van de vier natuurparken die de Catalaanse provincie Tarragona rijk is. Kijk je beter, dan ontdek je bovenop de hoogste top drie puntjes. ‘Dat daar,’ wijst mijn buurvrouw Fernanda, ‘is Cim del Mont Caro. Met 1447 meter het absolute hoogtepunt. Op heldere dagen kijk je vanaf uitzichtplatform Mirador de Caro links naar de Balearen en rechts over de Pyreneeën. Daarheen gaat onze volgende excursie.’

In de stem van mijn Catalaanse buurvrouw hoor ik een zweem van trots. Sinds onze emigratie is Fernanda mijn vaste wandelmaatje. Win-winsituatie, ik wil niets liever dan mijn nieuwe leefomgeving verkennen en anders dan buurvrouw, houdt buurman niet van hiken.

Haarspeldbochten

Vanaf Roquetes is het via Cami del Caro nog 19 kilometer naar de top. Een spectaculaire route vol haarspeldbochten. We rijden langs Font del Cargol, een puntige rots met daarop een steenbok van steen, het beeldmerk van het natuurpark. Op een steile berghelling ontdekken we tussen pijnbomen en bloeiende vetplanten een kudde wilde berggeiten, die we met liefde voorrang verlenen. Boven ons cirkelen adelaars op zoek naar een maaltje, terwijl naast me angstaanjagend diepe afgronden voorbij trekken. Na een half uur slingeren, bereiken we enigszins misselijk en ik met het zweet op mijn rug de magische plek waar we vandaag de zon achter de bergen zullen zien zakken.

Horizonvervuiling

De ‘puntjes’ op Cim del Mont Caro blijken bij aankomst immense telecommunicatie-antennes, strategisch opgesteld rondom de beeltenis van Mare de Deu de la Cinta. Een altaar dat – gezien de stapel volgeschreven notitieblokken, verstopt achter een luikje onder Maria’s voeten – door veel Catalanen wordt bezocht. Pure horizonvervuiling, die zendmasten behangen met schotels. Veel tijd voor ergernis heb ik niet. Voor mijn ogen voltrekt zich namelijk de mooiste zonsondergang ever. Boeien, die masten. Met mijn rug naar de techniek, de wind in mijn haar en mijn blik op oneindig oranje, vergeet en vergeef ik alles.

Petra Mathey Schouten is verliefd op Catalonië en met name de provincie Tarragona, waar ze sinds juli 2016 woont. Als journalist en travelblogger wil ze niet liever dan de liefde voor haar nieuwe thuisbasis delen. Op BonDiaTarragona.nl – Over LEVEN in Spanje, vind je insider reistips – uit en soms buiten de regio – blogt ze over avonturen, cultuurverschillen en emigratie-struggles en geeft ze in een maandelijks fotodagboek een kijkje in het Catalaanse leven van haar gezin.

Het Catalaanse binnenland is voor ons de ideale plek om de hectiek van de stad te ontvluchten en even goed tot rust te komen. In de bossen van de Garrotxa en Empordà vind je wel 2500 km aan goed gemarkeerde wandelroutes langs middeleeuwse dorpjes, rivieren, watervallen en vulkanen. Vrijwel iedere wandeling komt langs een restaurantje waar je ‘s middags voor ongeveer €10 een menú del dia kan eten. Dat is inclusief een karaf wijn!

Onze favoriete wandelroute in de buurt van onze bed & breakfast is de wandelroute van het hostal van Sadernes naar de afgelegen hermitage van Sant Aniol d’Aguja, een Benedictijns kloostertje uit 859. Vroeger volgden pelgrims de rivier van Sant Aniol om op deze afgelegen plek te komen. Nu kom je hier Catalanen van alle leeftijden tegen die de wandeling combineren met zwemmen in het kraakheldere water. De rivier heeft het rivierbed uitgeslepen tot turquoise natuurzwembaden die in elkaar overlopen. Het klooster was een paar jaar geleden nog een ruïne. Een groep vrijwilligers, Els Amics de Sant Aniol d’Aguja (de Vrienden van Sant Aniol d’Aguja), is een project gestart om het kloostertje op te knappen met hulp van passerende wandelaars.

Wijn voor het goede doel

Aan het begin van de route staat een schuurtje met bouwmaterialen die de berg op moeten. Je neemt mee wat je kan tillen: je ziet jonge mensen naar boven klimmen met een zak cement en oudere mensen een paar dakpannen in hun rugzak stoppen. Eenmaal boven kun je het bouwmateriaal lozen en je flessen vullen met fris bronwater uit de rots.
Als kers op de taart maakt een Catalaans omaatje in de weekeinden de klim naar boven om bij het kloostertje rode wijn in plastic bekertjes te verkopen. Van de inkomsten worden nieuwe bouwmaterialen aangeschaft. Geniet van het uitzicht en neem een glaasje voor het goede doel: de terugweg is toch omlaag!

Tip: begin op tijd met wandelen zodat je uitgebreid kan zwemmen en picknicken, want later in de middag ligt het riviertje in de schaduw.

Sterre van Wijk woonde tijdens haar jeugd op de grens van de Catalaanse Garrotxa en keerde begin 2017 terug om samen met haar vriend een bed & breakfast Casa Rural Mas Prim te runnen in haar ouderlijk huis.