Tarifa: aangename Andalusische verrassing

Tarifa, te ver voor een lang weekend? Welnee! Je bent met een lowcost airline in een paar uur in Málaga. Auto huren op het vliegveld en als een streep naar het zuiden. Daar wacht je een aangename Andalusische verrassing: Tarifa, puur Spaans, puur natuur, puur… alles!

‘Hola Pepe! Qué tal?’ De met piercings versierde jongedame achter de bar begroet een oude man die binnenkomt. Zonder aarzelen pakt ze een glas en een fles sherry en zet die voor zijn neus: Tio Pepe voor Pepe, klaarblijkelijk een stamgast. En tevens de oudste gast van vanavond, want het café is gevuld met dertigers, vooral Spanjaarden en een enkele Duitse surfboy die besloten heeft hier toch maar de winter door te brengen.

Sardientjes in blik

Na een snelle rit vanuit Málaga zijn we in het zuidelijke Tarifa beland. In vergelijking met de toeristische vakantiestadjes aan de oostkust een echte Andalusische verrassing. Een plek om even te blijven en het pure Spanje te snuiven. Nu staan we als ingeblikte sardientjes in een piepkleine, overvolle tapasbar middenin Tarifa. Buiten staan krukjes rondom sherryvaten; om de hoek is een terras. Maar er vallen druppels dus wringt iedereen zich naar binnen in de pakweg zes m² grote bar. Achter de toog een volledige keuken en er ligt zelfs een menukaart; calamares a la plancha, almejas of boquerones. Het is etenstijd en overal op banken en planken balanceren bordjes met tapas. ‘Tres,’ roept Pepe tegen de bardame en legt wat munten neer. ‘No, no, dos!’, reageert de camarera, waarna ze de helft van zijn geld terugschuift. De arme man heeft het al zwaar genoeg nu hij in zijn eigen stamkroeg onder de voet wordt gelopen.

Piercings

Het is half november, het surfseizoen ligt op z’n gat en juist daardoor krijgt Tarifa zijn authentieke sfeer. Niet de ongezellige verlatenheid die je momenteel in veel dorpjes aantreft, met alleen wat oudjes op het Plaza Mayor. Nee, Tarifa is zelfs nu nog levendig en de bevolking opvallend jeugdig. Bij de school staan jonge hippiemoeders hun kroost op te wachten. En je ziet meer piercings dan grijze haren.
Ringetjes in neus, oor, ooglid of lip, liefst gecombineerd met een rastakapsel, of op zijn minst met een dikke wollen muts. Heerlijk, bij de huidige temperatuur van zeker 22 graden. Het tempo is Caribisch, de sfeer relaxed. Een laissez faire-achtige instelling tegen een Moors decor. Niets moet, niets hoeft. Alleen wat rondslenteren door het overzichtelijke stadje. Door pittoreske, smalle straatjes in de zachte tinten van de Costa de la Luz: wit met okergeel. Nooit geweten dat Tarifa zo lieflijk was, een miniatuur Sevilla.

Kleine uurtjes

Voor een desayuno verwijst de receptionist van Hostal Alameda – neuspiercing, rastakapsel – ons naar het naastgelegen, gelijknamige restaurant aan de zuidkant van de stadsmuur. De zon staat er bijna de hele dag op het terras en die is in dit seizoen bijzonder aangenaam. Ideale plek voor een wijntje in de namiddag. Onthouden voor later. De ober – tongpiercing, muts vergeten – oogt wat onuitgeslapen. Waarschijnlijk laat gemaakt gisteravond. Tarifa biedt volop uitgaansleven in alle genres: van tapasbar, loungeclub tot traditionele tablao flamenco. En net als in de grotere havenstad Cádiz, gaat het hier door tot in de kleine uurtjes. ‘Waar moeten we zijn voor een leuke avond?’, vragen we de barman. Hij wijst op onze plattegrond: bij het Plaza de Santa María is in een oude ingang van het Arabische Castillo café Almedina gebouwd. ‘Met iedere donderdag live flamenco. Echte flamenco, geen toeristenshow natuurlijk. Of iets moderners? Club Zuco97, langs de weg naar Algeciras, echt een place to be met live-concerten en er draaien dj’s. Nu, in het najaar, loop je het beste gewoon de Medina in. Hoor je muziek, dan stap je naar binnen.’ Gracias voor zoveel enthousiaste tips. Zo, nu eerst maar even ontbijten.

Voor god en vaderland

Voor onze neus staat het rijzige beeld van Alonso Pérez Guzmán el Bueno. De duiven doen uitstekend hun best om ook hem een dikke – witte – muts te geven. El Bueno, de Goede, daar zal zijn zoon wel anders over gedacht hebben. De ouwe Guzmán offerde het leven van zijn zoon, die in handen was van de Moren. In de Moorse strijd van 1294 stond de krijgsheer voor de keuze: òf de stad aan de vijand overdragen òf zijn zoon offeren. Voor deze vader ging het vaderland voor. Vanaf de kantelen zag hij hoe de Moren zijn zoon de keel doorsneden. Het zal je vader maar wezen. Guzmán dreef de ellendelingen de stad uit en met die daad verwierf hij de adellijke titel El Bueno. Het Castillo Guzmán boven de haven is naar hem vernoemd, maar werd al in de 10e eeuw gebouwd door de kalief van Córdoba. Al in 710 vielen de Moren de stad binnen. Aan het hoofd van dit invasieleger stond de Berberse krijgsheer Tarif ibn Malik, die zijn naam aan het plaatsje gaf. Bijna zes eeuwen lang was Tarifa in handen van de Moren en nog steeds ademt de stad de sfeer van dit Arabische verleden. Boven de Puerta de Jerez, de oude stadspoort, is een gedenksteen ingemetseld die herinnert aan de herovering van de stad op de Moren.

El Estrecho

De straten ten noorden van de haven bieden onverwacht mooie doorkijkjes op de Estrecho, de zee-engte tussen het Spaanse en Marokkaanse vasteland. De Afrikaanse kust ligt op een steenworp. Te zwemmen zou je zeggen, maar het zijn toch nog veertien kilometers. De ferry’s vanuit de bescheiden puerto varen af en aan. Na 35 minuten in de Fast Ferry sta je al op Afrikaanse bodem. Er gaan dagtripjes voor circa 60 euro naar Tanger, inclusief bezoek aan kasbah, souk, modern centrum en een typisch Marokkaans restaurant. Een mooie Arabische ervaring als je de tijd hebt. Op het plein voor het ayuntamiento veegt de vuilnisman fluitend de straat aan. In zo’n omgeving ga je vanzelf vrolijk aan het werk. We dalen de trappen af van het Plaza de Santa María richting centrum en passeren club Almedina. Geen muziek op dit vroege uur. Maar voor de avond is het aanbod opvallend gemêleerd: flamenco-, lounge- en technoclub zitten zij aan zij in een straatje.

De kleine, door wallen ommuurde Medina is een ontdekking. Smalle steegjes verbinden diverse kleine pleintjes, omgeven met winkels en barretjes. Op het Plaza San Martín staan de tafels en stoeltjes al opgesteld onder de sinaasappelbomen. Om de hoek is een overdekte markt. Bij de ingang staat een verkoper met een juten zak vol caracoles, vanochtend nog in zijn wijngaard geraapt. In de mercado glinsteren overal verse vissen en wat ervan over is: kop met zwaard van enorme zwaardvissen. Restjes voor de sopa de pescado. Zoveel schitterende vis en geen eigen keuken.

Lees ook:

Reistip: vanaf Tarifa naar Marokko

Hoe kom je makkelijk vanuit Tarifa naar Marokko in Noord-Afrika? Wij zetten de verschillende opties voor je op een rij. Zo kun je je vakantie in Zuid-Spanje combineren met een bezoek aan Marokko.

Spaanse (surf)les

Om de hoek van de Puerto – waar het oude vervallen Castillo Santa Catalina boven de haven uittorent – loopt vanaf het met palmen begroeide schiereiland een lange promenade. Langs een muur vol graffiti, dat is wat minder. Het achterland (nieuwbouw) van Playa de los Lances is evenmin idyllisch, maar het kilometerslange strand mag er wezen. De wind en ook de (kite)surfers blijken nog niet helemaal verdwenen. ‘Een segway-tour langs het strand?’ Voor ons balanceert een meisje op zo’n tweewielerding. In Amsterdam al een mallotig gezicht, hier in het stille Tarifa helemaal bizar. Nee, dank je, wij slenteren graag rustig wat rond. Bovendien, zo’n warme helm op je kop. Laura, die Nederlandse blijkt, kijkt wat teleurgesteld. ‘Natuurlijk is het cool dat je hier een segway kunt huren,’ gaan we door. ‘Handig als je spierpijn hebt van al dat gesurf of een gebroken teen na het strandvolley. Enne, hoe kom jij hier eigenlijk verzeild?’ Laura is blijven hangen; vakantievriendje, je kent het wel. Afgelopen zomer meldde ze zich aan voor een cursus Spaans, waarbij ze tegelijkertijd leerde surfen. Maar ze kon ook kiezen voor kitesurfen, duiken, klimmen, paardrijden en veel meer. Zolang ze kan ‘segway-gidsen’ blijft ze nog even. Tarifa is echt vet. En weg glijdt ze op haar futuristische paard waarmee ze de Moren massaal op de vlucht had gejaagd.

Ondergaande zon

Volgens de gids zouden langs de Paseo Marítimo wat chiringuitos moeten zijn. Maar veel strandtenten blijken voor de winter opgeborgen en andere doordeweeks gesloten. Wat nu? De zon zakt straks in zee, maar waar kun je dat met een drankje gadeslaan? We springen in de auto en rijden naar het eerstvolgende dorp, Bolonia. Op de kaart vaak aangeduid als Baelo Claudia, naar de gelijknamige Romeinse opgravingen die zeker een bezoekje waard zijn. De kustweg volgt de lange baai van Tarifa. In de verte schittert een witte duin in de avondzon. Zo eentje waar ze in Brazilië op zandsurfen en die op elke ansichtkaart prijkt. Hier is het één van de vele juweeltjes in de omgeving.
Langs de N340 richting Cádiz grenst de ene windsurfclub aan de andere. We proberen bar Valdevaqueros Tumbao, in een oud vissershuisje. Maar erachter gaat een complete moderne surfwereld schuil, inclusief loungebar. Een paar rastajongens zitten er te chillen en spelen met een puppy. Goed uitzicht, maar je waait er weg. Bolonia ligt volgens onze berekeningen precies uit de wind en in de zon. Nog een paar kilometer laveren tussen de vele horizonvervuilende windmolens. En dan we hebben prijs. Het gehucht van pakweg drie straten telt twee dorpscafés. De bar/pension op de hoek heeft een hooggelegen terras, dat in de loop van de avond langzaam oranjerood kleurt. We bestellen vino blanco en krijgen – steeds weer – een glas fino. ‘Ook goed, laat die ober maar, nee niet terugroepen, ssst…. Kijk, daar gaat de Spaanse zon onder in Afrika!’

Meer lezen?

Over de regio Andalusië?

In dit regioartikel lees je alles wat je moet weten over de Zuid-Spaanse regio Andalusië, een prachtig gebied voor een vakantie in Spanje. Met praktische informatie en tips.

Ruig & groen: het andere Andalusië

In dit artikel lees je alles over het ongerepte en grotendeels onontdekte deel van Andalusië, een geweldige vakantiebestemming in Spanje voor natuurliefhebbers en sportievelingen.

Dit artikel is eerder verschenen in ESPANJE! (España & más nummer 2, jaargang 2012) en de informatie kan achterhaald zijn. Auteur: Simone de Clercq.

Over de auteur:
Simone de Clercq was acht jaar lang hoofdredacteur van het voormalige Spanjemagazine Viva España. Momenteel werkt zij als freelance (hoofd)redacteur en communicatieadviseur. Maar als het even kan pakt ze haar biezen en vertrekt naar Mallorca om te genieten van een glas heerlijke Spaanse wijn en de zon.