Ultiem relaxen op Ibiza en Formentera

Weg van het massatoerisme, clubs en dj’s, lounge je op Ibiza tussen moestuinen en olijfgaarden. In bloemenweiden komt je bohemienkant naar boven, in stille baaitjes wordt je innerlijke monnik wakker. Neem de boot naar Formentera en je komt helemaal niet meer uit je zen-modus. Met de leukste strand- en restauranttips!

Landbouwvelden strekken zich eindeloos voor onze wielen uit. Roestrode boomgaarden met blauwe bloemen glijden aan ons voorbij, oude finca’s dommelen in de zon. We tuffen met de auto door Sant Joan de Labritja, in het noorden van Ibiza. Weg van de drukte in Eivissa en Sant Antoni de Portmany. Op zoek naar de rustige en authentieke kant van het eiland. De gemeente heeft de minste inwoners, landbouw maakt er de dienst uit en de sfeer is vredig. In agroturismos geniet je vanuit het zwembad van de boomgaarden. Slow food en de biologische keuken beheersen de menukaart. Middenin natuurgebied Es Amunts verdwijn je tussen de ruige bergen, bossen en afgelegen kliffen. Het massatoerisme lijkt ver weg, in plaats van de werkelijke twintig minuten rijden.

Bloemetjes eten

In het witgekalkte dorp Sant Joan gebeurt aangenaam weinig, waar we heerlijk op een terrasje van genieten. Even later liggen we op loungebanken in de moestuin van het Giri Café. Als we naar de kerk struinen om aan onze wandeling te beginnen, plukt een man gretig bloemen van een struik en stopt ze in zijn mond. Schijnbaar heel normaal op Ibiza. Regelmatig vinden we in restaurants bloemetjes op ons bord. Ibiza’s huismerk Sal de Ibiza mengt rozenblaadjes, korenbloemen, hibiscus, oranjebloesem en goudsbloemen door het zout. Onze voettocht is één van de acht wandelroutes die over het eiland zijn uitgezet. Via boerenpaden ontdek je het rustige Ibiza. Andere mooie wandelingen zijn die vanaf strand Portitxol langs de kust, of van het dorp Sant Carles naar Cala Mastella. Ook fietsen is populair. Over 21 verschillende routes cross je langs de kust en door het binnenland.

Hippiechic

Als rustzoeker kun je op Ibiza prima in retraite. Op de meest schitterende locaties is een aanbod van yoga-, detox-, spa- en meditatiereizen. Wij leunen de volgende ochtend achterover in de Balinese spa van Atzaró. In de tuin kwaken kikkers tussen de waterlelies, Boeddhabeelden bewaken de rust en een fontein kabbelt tussen de sinaasappelbomen. We voelen ons helemaal zen. Op de achterbank van onze Citroën vechten bamboe slippers, tassen met bloemmotieven, Aziatische shirts en kralenkettingen om een plek. Om volledig in de bohemiensfeer van het eiland te komen, hebben we ons in Sant Gertrudis de Fruitera een dag later op de hippiechic gestort. Een relaxed dorp met een hoge boetiekjes-dichtheid. In de gemoedelijke cafeetjes zit je zo vier uur te lunchen. ‘Wat heeft een mens nou nog meer nodig?’ vraagt een barman als de zon in de ochtend doorbreekt. Op zijn terras opent hij zijn armen en omhelst de hemel.

De boot naar Formentera

Voor nog meer rust en afzondering pakken we de boot naar Formentera. Het buureiland is minder commercieel dan Ibiza en heeft geen vliegveld. De massa blijft aangenaam buiten de deur, dagjesmensen komen vaak niet verder dan de stranden die bij aankomst om de hoek liggen. Het kleinste eiland van de Balearen is negentien kilometer lang, heeft ruim tienduizend inwoners en een indrukwekkende reputatie als laatste paradijs van de Middellandse Zee. Een ideale plek om even helemaal te ontsnappen. De witte huizen en chique jachten van havendorpje La Savina worden langzaam levensgroot. Na zeven kilometer varen, stappen we aan wal. Om de bocht van de haven rijden we langs de zoutmeren natuurpark Ses Salines in. Op weg naar schiereiland Es Trucadors, het noordelijkste puntje. Zandduinen begroeid met grassen, struiken en gele bloemen omringen ons. De loungemuziek van de autoradio zet ons in nog drie versnellingen lager.

Caribisch blauw

We parkeren onze auto en kuieren naar Playa de ses Illetes. Als we de eerste golven zien vallen we stil. Zulk helder en turkooisblauw zeewater hebben we in Europa nog nooit gezien. In combinatie met het witte poederzand wanen we ons in de Cariben. Het posidonia zeegras is verantwoordelijk voor de blauwtinten. Aan de meest noordelijke kust van Formentera ligt de grootste weide van de Mediterraneé. Het grasmatje is honderdduizend jaar oud, acht kilometer lang en verklaard tot Werelderfgoed van UNESCO. Aan de andere kant van de noordelijke punt strekt Playa de Llevant zich uit. Het heeft hetzelfde Shangri-La gehalte, maar is rustiger. Illetes is Formentera’s populairste strand. Overal zien we een bekend beeld: fietsers. Met de korte afstanden, prettige fietspaden en meestal vlakke wegen, is Formentera ideaal om rond te trappen op een tweewieler. Er zijn negentien wandel- en fietsroutes. Zo kun je in Ses Salines vogels spotten en rond het dorp San Ferrán de wijnvelden en het boerenland verkennen. Uren later hobbelen we over de zandweggetjes rond hoofdstadje Sant Francesc Xavier. Tegen witgekalkte oude finca’s groeien cactussen en roze bougainville. In ruige olijfgaarden woekeren wilde bloemen. Natuurstenen muurtjes omgrenzen het in rust verzonken landschap. Verrukt door het droombeeld nemen we op de hoofdweg de afslag naar Cap de Barbaria en de gelijknamige vuurtoren. Het pijnbomenlandschap verandert in kale vlaktes met verwaaide struiken. De eeuwig voortgaande zee bonkt tegen de steile kliffen. Met elke meter naar de zuidwestelijke punt is de bewoonde wereld verder weg.

Molen van Bob Dylan

In de nieuw aangebroken ochtend zetten we koers naar de Tramuntana kust, in het noordoosten. Eén van de rustigste plekken van Formentera. In vissersdorpje Es Caló wijzen verweerde houten boothutten met hun neuzen naar de zee. Via hun rails over de rotsen kunnen de vissersbootjes zo de golven induiken. Hier zorgen de witte huizen met blauw geschilderde luiken en deuren voor een Griekse sfeer.
Het ideale decor om de specialiteit van Formentera te proeven: peix sec. Zoute gedroogde vis. Volgens traditie drogen ze de zeediertjes op geslepen jeneverbestakken één tot vier dagen in de zon. Vanuit Es Caló klimmen we met de auto omhoog, volgen de weg door het pijnbomenbos en arriveren in El Pilar de la Mola. Op de steile kliffen net buiten het dorp staat de vuurtoren op het hoogste punt van het eiland. Hippies van het eerste en latere uren verkopen hun handgemaakte spullen op de markt. Een traditie sinds 1984. Het dorp heeft het vermogen de tijd te vertragen en de sfeer is gemoedelijk. Over een zandweggetje wandelen we naar Molí Vell de la Mola, één van de zeven windmolens van Formentera. Volgens een legende gebruikte Bob Dylan deze in de jaren zestig als huis. Het eiland zou voor hem ideaal zijn geweest om tijdelijk te verdwijnen. We voelen ons op Formentera zo thuis, dat we even overwegen burgerschap aan te vragen.

Oefen je Spaans met de Spaanse samenvatting over Ibiza en Formentera

Dit artikel is eerder verschenen in ESPANJE! (España & más nummer 3, jaargang 2013) en de informatie kan achterhaald zijn. Auteur: Annette Spaan.