‘Welkom in Europa, blijf hier tot ik doodga, Europa-pa, Europa-pa’. Nu Joost Klein het nummer bekend heeft gemaakt waarmee hij Nederland gaat representeren, zijn alle ogen weer gericht op het Eurovisie Songfestival. Maar ook rondom de Spaanse inzending is dit jaar veel te doen geweest. We praten je bij over de controverse én over de Spaanse songfestivalgeschiedenis, waaronder een vermeend omkoopschandaal waar dictator Franco bij betrokken was.
Spanje wordt dit jaar in het Zweedse Malmö gerepresenteerd door het duo Nebulossa. Nog voordat het songfestival officieel van start is gegaan heeft het nummer al veel controverse veroorzaakt. Het lied heet Zorra, wat vrouwelijke vos betekent, maar ook een ander woord is voor slet. Het woord wordt in het lied veel herhaald.
“Als ik alleen uitga ben ik een slet. Als ik plezier heb ben ik de grootste slet. (…) Als ik krijg wat ik wil – slet, slet. En nooit omdat ik het echt verdien.”
De feministische beweging van Madrid vindt het nummer niet kunnen. Het zou seksistisch en beledigend zijn naar vrouwen. De leden van Nebulossa, María Bas en Mark Dasous, verzetten zich tegen de kritiek. Zij beschouwen het nummer juist als commentaar op de dubbele moraal waar vrouwen in het dagelijks leven mee te maken krijgen. Het lied zou vrouwen juist empoweren.
De discussie liep zo hoog op dat zelfs premier Pedro Sanchez er zijn zegje over heeft gedaan. Hij zei in een tv-interview dat feminisme niet alleen eerlijk, maar ook leuk kan zijn. Hij zegt fan te zijn van dit soort liedjes, waarmee stereotypen in twijfel worden getrokken.
Songfestivalgeschiedenis
Spanje doet sinds 1961 elk jaar mee aan het liedjesfestijn. Dat jaar trad Conchita Bautista op met het nummer Estando Contigo, dat in Spanje nog altijd ontzettend bekend is. Ze behaalde de negende plek.
Big Five
Het land is sinds 1999 onderdeel van de ‘Big Five’, wat inhoudt dat het elk jaar verzekerd is van een plek in de finales, zonder eerst aan de halve finales mee te hoeven doen. Ook Duitsland, Italië, Frankrijk en het Verenigd Koninkrijk behoren tot dit rijtje.
De Spanjaarden zijn er op het songfestival twee keer met de winst vandoor gegaan. In 1968 lukte dat zangeres Massiel voor met het nummer La, la, la. Het lied was oorspronkelijk van een Catalaanse zanger, maar door bemoeienis van dictator Franco moest het worden gezongen in het Castiliaans. Dat was niet de enige controverse rondom het lied: in 2008 beweerden documentairemakers dat Franco verschillende omroepen zou hebben omgekocht om te zorgen dat Spanje dat jaar zou winnen.
1969 in Spanje
De winst betekende dat Spanje in 1969 het songfestival in eigen land mocht organiseren. Dat gebeurde in het Teatro Real in Madrid, met decor dat was ontworpen door Salvador Dalí. Spanje won dat jaar opnieuw, dit keer met het nummer Vivo Cantando. Zangeres Salomé moest de winst alleen wel delen met Nederland, Frankrijk én het Verenigd Koninkrijk. Dit was het enige jaar waarin meerdere landen er met de hoofdprijs vandoor gingen.
Julio Iglesias
Ook 1970 was een memorabel jaar voor de Spaanse Eurovisie-fans. Dat jaar mocht de grote Julio Iglesias het land vertegenwoordigen. Hij zong het nummer Gwendolyne en eindigde op de vierde plaats.
Zilver
Vier edities van het evenement ging Spanje ervandoor met de tweede plaats: in 1971, 1973, 1979 en 1995. Dat lukte bijvoorbeeld met het nummer Eres Tú van Mocedades. Het lied groeide uit tot een ware songfestivalklassieker.
Laatste plaats
Maar Spanje was lang niet altijd succesvol op het songfestival. Vijf keer eindigde het land helemaal onderaan. Drie keer gebeurde dat zelfs zonder ook maar een enkele punt te scoren.
Zal Nebulossa dit jaar in smaak vallen? Laat via social media weten wat jij van het nummer vindt.
