Hoe vergaat het Nederlandse locals en correspondenten die in lockdown Spanje binnen zitten? De afgelopen dagen kwamen verschillende artikelen en blogposts voorbij, waarin ze hun ervaring delen. Een greep uit hun belevenissen. Wij leven met ze mee.
“Een ramp voltrekt zich in Madrid en ik sta er middenin”
Rop Zoutberg, NOS-correspondent, vertelt in een artikel op de website van de omroep hoe het is om als verslaggever onderdeel te zijn van de coronacrisis. Een eerlijk en persoonlijk relaas.
“Ik maak dingen mee die we niet kenden. Hier in Spanje geen toestemming voor een frisse neus. Het grootste park van Madrid, Retiro, is op slot. En het centrale plein Puerta del Sol is een verstild decor van wat ooit een hoofdstad was, de grote jongens van Real Madrid voetballen niet meer. Militairen zetten met roadblocks de straten af en arresteren mensen die zich niet aan de nieuwe orde houden. Iedereen is verdacht, iedereen kan de onzichtbare vijand zijn. De stilte in de hoofdstad is intimiderend.”
Twitter: https://twitter.com/RopZoutberg
Instagram: https://www.instagram.com/ropzoutberg_stayhome/
“Het moge duidelijk zijn: een vreemde tijd breekt aan…”
Onze eigen verslaggever Twan van Lieshout deed verslag toen de noodtoestand nog maar net was aangekondigd. Samen met zijn partner en hun baby, zit hij in de stad in quarantaine.
“Nu is dus heel Madrid één groot gesloten rolluik geworden. Her en der een deur is nog zichtbaar, maar die zijn ook gesloten. In de straten is bijna niemand meer te vinden, op een enkeling na die zijn hond uitlaat. Bijna iedereen loopt elegant in een grote boog om elkaar heen, geen zoenen of omhelzingen meer. Ook dat is on-Spaans, want Spanjaarden zijn het liefst in kleine ruimte met heel veel mensen. Gelukkig ook niemand die nog even de baby wil aaien of in zijn wang knijpen – wat hier normaal gesproken een goede gewoonte is.”
Facebook: https://www.facebook.com/profile.php?id=100010302675305
Twitter: https://twitter.com/tpvanlieshout
“Zo stil kan een stad niet zijn”
Journalist Edwin Winkels woont al tientallen jaren in de buurt van Barcelona. Hij deed voor het Algemeen Dagblad verslag van de stad, die zelfs hij niet meer herkent.
“In Barcelona begint het te regenen. Het maakt de stad nog troostelozer dan die al is. Zoveel jaar klagen over het massatoerisme, maar dit is een andere, nog zwartere kant van de medaille. Ja, de Middeleeuwse binnenstad is indrukwekkend in zijn pure, ouderwetse leegheid. Je ziet de gebouwen, de muren, elke steen zonder het eeuwige rumoer van de duizenden toeristen. Niemand loopt in de weg. Een gesloten openluchtmuseum.”
Facebook: https://www.facebook.com/edwin.winkels
Twitter: https://twitter.com/edwinwinkels
Instagram: https://www.instagram.com/edwin_winkels/
“Voor het eerst jaloers op Nederland”
Volkskrant-correspondent Maartje Bakker zit samen met haar partner Twan en hun baby thuis. In haar column voor ons volgende nummer (half april in de winkel), schrijft ze het volgende:
“In andere landen mag je sporten of een ommetje maken. Alleen dat zou al veel helpen. Voor het eerst ben ik jaloers op mensen in Nederland, waar de regering mensen vooralsnog iets meer eigen verantwoordelijkheid geeft. Hier is het allemaal wel erg autoritair. De regels zijn streng, de politie die ze toepast nog strenger. En dus blijven we binnen, op een enkel boodschappenrondje of reportage-uitje na. De dagen rijgen zich aaneen, traag en eentonig. Ik ben gedwongen het nieuws te volgen en zie hoe het onheil buiten steeds groter wordt.”
Twitter: https://twitter.com/maartjebakker
“Die paar minuten zijn heerlijk, en heilig”
Onze eigen verslaggeefster Annebeth Vis woont in hartje Barcelona en geeft op haar website Barcelonatips.nl een inkijkje in haar dagelijkse leven tijdens de lockdown.
“Iedere dag applaudisseren de Spanjaarden voor het zorgpersoneel dat alles op alles zet in de strijd tegen het coronavirus. Het is een moment van saamhorigheid met onze buren, die wij door de winkel die we in de straat hebben, ook bijna allemaal persoonlijk kennen. Die paar minuten zijn voor ons dus heerlijk, en heilig. Met sommige buren heb ik ook de rest van de dag veel contact, een paar van mijn beste vriendinnen, ken ik uit onze straat. Eén van hen maakte een schaduwspel, dat ze met een zaklamp projecteerde op de buitenmuur van de overburen, zodat wij het een paar balkons verder ook konden zien. En afgelopen weekend lag er een bord met zelfgebakken koekjes en een lieve brief voor onze deur.”
Facebook: https://www.facebook.com/barcelonatips
Instagram: https://www.instagram.com/barcelonatips/
“De ernst van de situatie wordt pas zichtbaar, als je er middenin zit”
Ook correspondent Koen Greven van NRC Handelsblad schreef een persoonlijk relaas, waarin hij vertelt wat het coronavirus met hem doet.
“In de eerste dagen van de Spaanse alarmfase was alles nog nieuw en zelfs een beetje spannend. Het was nog de tijd dat er grapjes over corona werden gemaakt. Humor is nu eenmaal uitermate geschikt om de angst te verdrijven. Maar na zevenduizend doden is bij de Spanjaarden het lachen wel vergaan. De ramp is vele malen groter dan vooraf werd voorzien. Of zoals een verpleegster mij toevertrouwde: dit is oorlog. En ik ben opeens verworden tot een soort oorlogsverslaggever in West-Europa. Met alles wat daar wel of niet bij hoort.”
Facebook: https://www.facebook.com/koen.greven.5
Twitter: https://twitter.com/KoenGreven
Instagram: https://www.instagram.com/koengreven/
“Emotie is te groot”
Ambassadeur Jan Versteeg in Madrid geeft dagelijks een update via Facebook, waarin hij het laatste nieuws deelt, maar ook de Nederlanders (en Belgen) in Spanje een hart onder de riem steekt.
“Dit weekend schreef ik over de harde kritiek die we via de pers en rechtstreeks van Spaanse burgers ontvangen over zowel de Nederlandse opstelling in Brussel, als over het vermeende beleid van Nederlandse ziekenhuizen. Dat ging vandaag nog door, en ik verwacht dat we dat ook in de komende weken niet weg gaan poetsen. Daarvoor is de emotie te groot. Over emotie gesproken, ik zie dat die af en toe ook aanwezig is onder onze volgers op Facebook. Af en toe gaat het hard tegen hard. Ik kan me daar iets bij voorstellen onder de huidige omstandigheden. Maar toch, in beide gevallen, lijkt het me in deze moeilijke tijd zonde van de energie om elkaar af te fakkelen.”
Facebook: https://www.facebook.com/AmbassadeurJanVersteeg/
Twitter: https://twitter.com/JanVersteegBZ
Brief uit Vejer de la Frontera
Anne en Arco van Ardanza Reizen, woonachtig in het zuidelijke Vejer de la Frontera, zagen hun twintigste seizoen (voorlopig) in duigen vallen en schreven een mooie brief naar reizigers om ze te bedanken voor hun steun en te vertellen over hoe zij de lockdown beleven.
“Maar nu is het al meer dan 2 weken stil. Soms zie je een enkele gemaskerde voorbijganger, hoor je een auto. Vaak is dat dan een politiewagen. Vorige week werd er gepatrouilleerd door militairen en afgelopen weekend waren alle toegangswegen naar het dorp geblokkeerd, je mocht er niet in en niet uit. In Vejer zijn namelijk nog geen gevallen van Corona en men wil voorkomen dat men het virus meebrengt op weg naar hun 2e huisje. Vanaf ons fijne dakterras (wat een zegen, dat terras) horen we alleen het gezang van zwaluwtjes, de roep van torenvalkjes hoog in de lucht, een haan die kraait en het gebalk van de ezeltjes van Pedro, aan de andere kant van het dorp. Het is zó stil. Het is onwerkelijk.”
Facebook: https://www.facebook.com/ArdanzaReizen/
Twitter: https://twitter.com/ArdanzaTravel
Instagram: https://www.instagram.com/ardanzareizen/
