Wiskundige met Alzheimer
De film begint met Emilio, de gepensioneerde wiskundige die elke dag ontbijt in een cafeetje in Valencia. Altijd met een vaste routine. Als er plotseling verandering komt in die routine, krijgt de barvrouw argwaan… Hij zou toch geen Alzheimer hebben? Emilio gaat naar het ziekenhuis om wat testjes te doen en wil het voorlopig geheim houden. Maar hij komt zijn dochter Julia, vertegenwoordiger in medische producten, tegen en moet opbiechten waar hij zich zorgen over maakt. Julia weet zich geen raad en kan niet omgaan met de ziekte van haar vader. Ook haar huwelijk is een mislukking en van haar werk wordt ze ook al niet vrolijk. Gelukkig is daar haar dochter Blanca. Zij begrijpt haar opa veel beter en leert hem met een mobiele telefoon omgaan, zodat hij weet welke dag het is, én naar zijn jeugdliefde Margarita kan zoeken.
Op het lijf geschreven
Mafalda Carbonell
Als ze ontdekken dat Margarita docent literatuur in Navarra was, pakken ze oude Citroën van opa en rijden naar het noorden. Tot ze moeten tanken. Opa is geld vergeten en blijkt ook nog de verkeerde benzine erin te hebben gegooid. Julia komt ze halen en is eerst in alle staten. Maar als ze weer naar huis rijden, neemt ze plots de afslag naar het noorden, richting Navarra. Of ze Margarita daar vinden, verklappen we nog niet. Blanca vindt het vriendje dat ze via internet kent wel. Maar ze heeft een angst voor ze hem ontmoet. Als hij ziet dat zij mank loopt, wil hij vast niks van haar weten. Deze scene is Mafalda letterlijk op het lijf geschreven. Vanwege een aangeboren afwijking dachten de artsen dat ze levenslang in een rolstoel zou moeten zitten. Maar daarin hadden ze geen rekening gehouden met het doorzettingsvermogen van Mafalda, die nu niet alleen kan lopen maar zelfs flamenco danst. Het is een actrice waar we ongetwijfeld nog veel van zullen horen. Zij tilt de film, waarin de benadering van Alzheimer en de ontwikkeling van de relatie tussen vader en dochter niet bijster spannend is, echt naar een hoger plan.
