Sprookjesboom El Faig Pare en Pi Gros, een reus van minstens 700 jaar oud. Dat was dit najaar het doel van een excursie met vrienden in natuurpark La Senià, Els Ports. Een adembenemende herfstwandeling – letterlijk en figuurlijk – die voor ons behalve de monumentale bomen, nog een verrassing in petto had.
In Nederland was ik op z’n zachtst gezegd geen fan van de herfst. Sterker, het Nederlandse klimaat is de hoofdreden dat wij naar Catalonië zijn geëmigreerd. Ik denk dat ik in mijn vorige leven een beer was, want het liefst kroop ik tijdens de natte, koude en donkere maanden in een diep en donker hol.
Herfstwandeling
Het enige fijne aan de herfst in Nederland vond ik een herfstwandeling. Dus ja, die kleurenpracht miste ik vorig jaar – ons eerste najaar in de provincie Tarragona – wel een beetje. In ons nieuwe thuisland groeien namelijk vooral pijnbomen. Geen kale, treurige takken in de winter, maar ook niet genieten van een goudgeelroodoranje bladerdek. Dacht ik.
Beukenbos
Plop. De kurk schiet uit de fles vino tinto. Het is zondagmiddag half 3, lunchtijd in Catalonië. Ik zit met mijn kont op een stronk naast een kleed gevuld met bakjes gegrilde kip, fuet, fruitcouscous en pompoentortilla en schenk zes glaasjes vol. Je leert de omgeving pas echt kennen, wanneer je er een tijdje woont. Met een gelukzalige glimlach kijk ik omhoog, naar de goudgele takken die fel afsteken tegen het knalblauw van de hemel. El Faig Pare en Pi Gros wortelen gewoon in Europa’s meest zuidelijke beukenbos.
Een toast op de herfst
Aan de voet van de sprookjesboom schoppen de kinderen lachend in een enorme hoop oranjerood. Geen beter moment om het glas te heffen: ‘Salut. En el otoño.’ Een toast op de herfst. Uit mijn mond. Wie had dat kunnen denken.
Meer lezen?
Natasja tipt: een bijna 'gezellig' dagtochtje naar het plaatselijke ziekenhuis
Mijn dorp Pego met zo’n kleine 11.000 inwoners heeft de beschikking over een klein ziekenhuis. Bemand door huisartsen, verpleegkundigen en een eerste hulp. In al die jaren dat ik er woon heb ik regelmatig gebruik gemaakt van de eerste hulp. Bijvoorbeeld voor insectenbeten, met een stekel van de bougainville in mijn oog of na een valpartij van de rotsen. Kortom: verwondingen die je in Nederland niet zo gauw oploopt.
Kathelijne tipt: Cascada del Covacho
Soms heb je gewoon zin in een kort uitje in de natuur, zonder daarvoor ver te moeten rijden of ingewikkelde plannen en rugzakken te moeten maken. Ik ontdekte dat er op een kwartiertje rijden van thuis, in Torrelodones, verschillende routes naar een waterval leiden die ik nog niet kende.
Bianca tipt: La fiesta del Albariño
Galicië is een stukje Spanje dat (nog) niet bij het grote publiek bekend is. Als ik Santiago de Compostela noem dan weet iedereen het. “O ja, dat van de pelgrims!” of: “Daar regent het toch altijd?” Maar wijnliefhebbers weten het altijd gelijk: Galicië is van de albariño!
