Op de Canarische Eilanden wordt een wel heel bijzondere taal gebruikt. Het Silbo Gomero. Deze taal wordt niet gesproken en geschreven, maar gefloten. Hoewel er niet zoveel bekend is over de taal van de oorspronkelijke eilandbewoners, de Guanches, neemt men aan dat die een fonetisch systeem had dat eenvoudig genoeg was om er een goed werkende gefloten taal van te maken.
Lees ook: 7 x de Canarische Eilanden
Met het Silbo kunnen de eilanders van bergkam naar bergkam boodschappen overbrengen zonder dat ze einden hoeven te lopen. Ze communiceren zo niet alleen met hun buren, maar ook met honden, schapen en geiten die in de bergen lopen. Als een herder een bepaald fluitje fluit, weten de dieren dat het tijd is om huiswaarts te keren.
Toen de Spanjaarden de Canarische Eilanden koloniseerden, pasten ze de taal aan aan het Castiliaans. Door de komst van wegen, auto’s en de mobiel leek het Silbo uit te sterven, maar de fluittaal wordt, vooral op La Gomera, steeds vaker als een toeristische attractie gezien. Inmiddels is de fluittaal zelfs tot cultureel erfgoed verklaard door de UNESCO en is fluiten een verplicht vak op school.
Op de foto zie je het Monument ter ere van de fluittaal Silbo bij het uitkijkpunt Mirador de Igualero en de kerk Iglesia de San Francisco op het eiland.
