Voor de echte zeilers is het natuurlijk geen probleem. Van eiland naar eiland varen en tussendoor het anker uitgooien als je een mooi baaitje tegenkomt. Er zijn zelfs Nederlandse zeilers die naar de Canarische Eilanden varen om er te overwinteren. Maar als je minder tijd hebt en geen echte zeerot bent, kun je ook ferryhoppen. Kies dan wel voor een miniversie, bijvoorbeeld in de overzichtelijke driehoek Tenerife-La Gomera-La Palma, of Lanzarote-Fuerteventura. Vanaf de zuidkust van Lanzarote of de noordkust van Fuerteventura ben je per ferry binnen een halfuur aan de overkant. En de grap is dat beide eilanden aan hun noordkust een tamelijk exotisch satellieteilandje hebben: La Graciosa bij Lanzarote, Islote de Lobos bij Fuerteventura, beide op zo’n 20 minuten varen.
Maanlandschap op Lanzarote
Als ik Lanzarote nader word ik al bij de eerste aanblik overweldigd door de kaalheid van het lege landschap midden in de oceaan. Lanzarote en Fuerteventura zijn het droogst en dunstbevolkt van de Canarias. Als we vervolgens in de huurauto rondtoeren, ervaren we pas goed de ruimtelijkheid van het landschap. Op Lanzarote heb ik geregeld het gevoel alsof ik op de maan ben beland. Grote delen van het eiland bestaan uit louter lava – een gevolg van vulkanische erupties in de periode 1730-1736. Overal verspreid liggen vele tientallen vulkanen als piramiden of gigantische slapende olifanten in de ruimte. Aan de horizon doemen hier en daar witgepleisterde dorpen en stadjes op. Die witte nederzettingen, de palmenoases van Haría (Lanzarote) en Betancuria (Fuerteventura), en de zandduinen op Fuerteventura geven deze eilanden – die op zo’n twee dagen zeilen van de kust van Marokko liggen – ook een vleugje Marokkaanse sfeer. Op beide eilanden zijn de grote toeristische plaatsen aan de zuid(oost)flank te vinden, waar de uitgestrekte zandstranden de belangrijkste attractie vormen.
Helse kermisattractie
Wie liever in de luwte van het massatoerisme verblijft, kan het best terecht in de noordhoek. Op Lanzarote bijvoorbeeld in Arrieta, met een kilometerbreed zandstrand waar je als badgast alle ruimte hebt en waar je pal aan zee (bij Casa de la Playa) een smeuïge paella of een sappige biefstuk kunt eten. Of in het lieflijke en levendige dorpje Haría, verscholen in ‘de vallei van de duizend palmen’, met het woonhuis en atelier van landschapsarchitect en kunstenaar César Manrique (1919-1992) als hoofdattractie. Het museum is pas kortgeleden geopend dus het dorpje wordt nog niet overspoeld door toeristen. Ga vooral ook even het dorpje in om te genieten van de dorpssfeer.
Daar in die noordhoek van Lanzarote zien we een eerste glimp van La Graciosa (de Bevallige) in de verte: als een grote okerkleurige mossel in de blauwe zee. Eerst in La Caleta de Famara, vanaf het terras van het veelgeprezen visrestaurant El Risco, met op de voorgrond in de bruisende branding de surfers die hier hun paradijs gevonden hebben. Later vanaf de Mirador del Río, een van de architectonische wonderen van César Manrique waar je vanaf een hoogte van 479 meter uitkijkt op de zeestraat tussen Lanzarote en La Graciosa. Daar kan het op winderige dagen zo spoken dat de overtocht een helse kermisattractie wordt. Wij wachten geduldig op een rustige dag voor de overtocht vanuit Órzola, een gemoedelijk havenplaatsje waar het blauw geschilderde houtwerk van de vele visrestaurants aan de Griekse eilanden doet denken.
De bevallige
Caleta de Sebo, waar zo ongeveer de hele eilandbevolking (zo’n 600 mensen) woont en werkt, oogt als het decor van een western, of als een dorp aan de rand van de Sahara: witgepleisterde huizen omzomen zanderige straten. Bij aankomst van de boot uit Lanzarote heerst er even bedrijvigheid. Al snel keert de rust weer. Een rust en een stilte die vervolgens een sprookjesachtige vorm aannemen als we te voet de uitgestrekte zandvlakte verkennen die het eiland van 28 km2 eigenlijk is. Er zijn een paar intieme strandjes op nog geen kwartier lopen van de haven. Wij wandelen dwars door die lege, stille ruimte naar Playa de las Conchas, een uitgestrekt maagdelijk strand zonder horeca, en kijken uit op de imposante (onbewoonde) eilanden Montaña Clara, Roque del Este en Alegranza. Dit voelt werkelijk als het einde van de wereld.
In de loop van de middag, weer terug in Caleta de Sebo, is er dan niets heerlijkers dan een vers visje met goed gekoelde witte wijn op een terras aan de haven. Terug op Lanzarote dalen we af naar het zuiden van het eiland. Ergens in de luwte van de drukke badplaatsen Playa Blanca en Playa del Carmen ontdekken we het kleine, stille Playa Quemada met een handjevol eenvoudige vistentjes pal aan het water.
Zulke chiringuitos zonder opsmuk, meestal goed bezocht door de locals, zijn overal op de eilanden vaak een garantie voor smakelijke verse vis. Uitkijkend over zee ontwaren we onze volgende bestemming.
Fuerteventura: krachtige wind
Een paar dagen later varen we vanaf de zuidkust van Lanzarote naar Fuerteventura (letterlijk: krachtige wind). In 20 minuten bereiken we Corralejo, de havenplaats aan de noordkust die zich de afgelopen jaren steeds meer heeft ontwikkeld tot een drukbezocht agglomeraat van resorts zoals je ze overal ziet. Maar in het oude, levendige havenkwartier valt nog altijd iets te proeven van de authentieke Canarische sfeer. En aan het eind van het lange zandstrand aan de zuidkant strekt zich een van de indrukwekkendste attracties van het
eiland uit: het volkomen ongerepte duingebied El Jable. In de verte lonkt dan Islote de Lobos, waar meerdere keren per dag een bootje naartoe vaart vanuit Corralejo. Ook bij deze korte oversteek kan het er ruig aan toe gaan.
Anders dan La Graciosa is het veel kleinere Lobos (oppervlakte 4,5 km2) geheel onbewoond (islote is de benaming voor een onbewoond eiland) en is er slechts een enkele horecagelegenheid, simpelweg Chiringuito geheten, die ook nog eens zeer onregelmatig geopend is. Als je hier een rondje om het eiland wilt lopen (een tripje van een uur of twee) neem dan zelf eten en drinken mee om onderweg in de beschutting van een duin of lavarots te picknicken. Zo kwamen wij op een beschut strandje tijdens een eenvoudige lunch met stokbrood, sardines in tomatensaus, chorizo en witte wijn tot de vrolijke conclusie dat we in nog geen twee weken tijd voet aan wal hadden gezet op maar liefst vier eilanden. Iets wat ons eerder alleen nog maar gelukt was op de Griekse eilanden en op onze ‘eigen’ Wadden.
Dit artikel is eerder verschenen in ESPANJE! (España & más nummer 1, jaargang 2016) en de informatie kan achterhaald zijn. Auteur: Alle Lansu.
Wanneer gaan
Op de Canarische Eilanden heerst het hele jaar door ‘de eeuwige lente’. Voor de tamelijk toeristische eilanden Lanzarote en Fuerteventura zijn de maanden maart tot en met mei aanbevolen (ook qua wind). In augustus worden de eilanden overspoeld door Spanjaarden van het vasteland.
Vliegen en varen
De snelste manier om aan je varende rondreis te beginnen is uiteraard het vliegtuig. Wie veel tijd heeft en echt van varen houdt, kan ook aan de Spaanse zuidkust starten. Vanuit Cádiz (www.trasmediterranea.es) en Huelva (www.navieraarmas.com) varen er wekelijks grote ferryboten naar Tenerife, Gran Canaria en Lanzarote. De auto kan mee. Reistijden variëren van 28 tot 47 uur.
De interinsulaire bootverbindingen (www.navieraarmas.com; www.fredolsen.es) variëren in reistijd
van 20 minuten (Lanzarote-Fuerteventura, 6x per dag) tot 11 uur (Lanzarote-Tenerife, een paar keer per week). De kleine boten tussen Lanzarote en La Graciosa en tussen Fuerteventura en Islote de Lobos varen zo’n 7x per dag op en neer.
Havens en jachten
Op de Canarische Eilanden kun je je eigen zeewaardige jacht huren maar ook meevaren met andere zeiljachten van eiland naar eiland. Informatie over jachthavens in het Engels en Spaans vind je onder meer op www.puertoscanarios.es.
Meer lezen?
Alles over de Canarische Eilanden
Voor de kust van Afrika liggen de Canarische Eilanden, een populaire vakantiebestemming in zowel de zomer als de winter. De veelzijdige eilanden bieden spectaculaire landschappen en zijn bij uitstek geschikt als bestemming voor zon- maar ook actieve vakanties.
Op zoek naar de zon? Dan zijn de Canarische Eilanden zomer en winter de de ideale bestemming! Maar waar moet je heen? De zeven hoofdeilanden hebben elk hun eigen, unieke aantrekkingskracht. Wil je gestrekt op de playa of houd je van wandelen en natuur? Trekt een bruisend nachtleven of juist rust en groen? Het kan allemaal op de islas Canarias! Maar wat vind je nu waar?
El Hierro, het kleinste Canarische Eiland, is door de strijd tegen de vulkanen gevormd. Het landschap wordt in het zuiden en westen beheerst door inktzwarte kraters en lavastromen. In het midden overheerst een oude overgroeide vulkaanketen. El Hierro: een boeiend eiland dat nog maar nauwelijks door toeristen is ontdekt.
