Het hele weekend hoppen van bar naar bar, dát is voor mij het ultieme Madrileense leven. Het wordt je ook niet moeilijk gemaakt, want het barst in de hoofdstad van de horecagelegenheden. Van Michelin-restaurants tot low-key Spaanse bars waar je een tapa eet aan de bar: er is voor ieder wat wils.

Op de hoogte blijven van al het nieuws dat er in Madrid op culinair gebied verschijnt is een onbegonnen taak, want aan de lopende band poppen er nieuwe tentjes op. Een favorietenlijst maken uit zo’n enorm aanbod is dan ook een opgave, maar ik doe een dappere poging. 

Juana La Loca

Metrostation La Latina

Een gezellige pinchosbar met een mooie, klassieke bar. De grote aanrader is de tortilla de papas y cebolla confitada. Daarnaast ben ik groot fan van de secreto ibérico en als toetje de volcán de dulce de leche. Die laatste vergt wat voorbereidingstijd, dus geef het bij binnenkomst alvast aan als je ‘m wil bestellen. Reserveren is in dit restaurant alleen mogelijk tussen 20.00 en 21.00 uur, daarna kun je gewoon binnenwandelen en wachten op een plekje.

 

Dit bericht op Instagram bekijken

 

Een bericht gedeeld door Juana La Loca Pintxos Bar (@juanalaloca_pintxosbar)

Tatema

Metrostration Lavapiés

Bij dit restaurant vind je tapas fusion met internationale invloeden. Je hebt er patatines en provolone, maar ook Koreaanse ssäm. Wat je ook kiest, één gerecht is moet je verplicht bestellen: de broccoli met sesamdressing en queso curado. Klinkt misschien niet spectaculair, maar geloof me, je wordt omver geblazen. De best bereide broccoli ik ooit in mijn leven gegeten heb. Alsof er een engeltje over je tong piest.

 

Dit bericht op Instagram bekijken

 

Een bericht gedeeld door Tatema Madrid (@tatema_madrid)

La Lorenza

Metrostation Lavapiés

In dit restaurant hangt een heerlijke Spaanse sfeer. Je vindt hier de echte klassiekers zoals tortilla de patata (grote aanrader!), callos en ensaladilla con ventresca, maar ook gyozas en burrata-salade. Stuk voor stuk van zeer hoge kwaliteit. Bij het reserveren kun je kiezen tussen een plek rondom de bar of in de salón. Zelf vind ik het bargedeelte, waar gezellige blauw-witte tegeltjes aan de muur hangen, het gezelligst.

 

Dit bericht op Instagram bekijken

 

Een bericht gedeeld door La Lorenza (@lalorenzataberna)

Wil je tips voor je vakantie in Spanje? Lees dan ook het mooie magazine ESPANJE! Bestellen kan HIER!

La Burlona

Metrostation Antón Martín

Ook hier eet je heerlijke tapas, maar dan een tikkeltje chiquer en hipper dan de gemiddelde Spaanse bar. De gerechten zijn van topkwaliteit – ik vind eigenlijk alles lekker – en worden ook nog eens prachtig geserveerd.

 

Dit bericht op Instagram bekijken

 

Een bericht gedeeld door La Burlona Bar (@la_burlonabar)

Villa Verbena

Metrostation Lago

Dit restaurant is een pláátje. Je vindt Villa Verbena aan een meer in het natuurgebied Casa de Campo, buiten het centrum van Madrid. Zowel met de metro als met de taxi is het makkelijk te bereiken, maar voor de ultieme beleving kun je ook de teleférico (kabelbaan) door de lucht pakken. Vooral een diner rond zonsondergang is hier een aanrader, maar ook ’s middags kun je er heerlijk lunchen. In de winter is het restaurant gesloten.

 

Dit bericht op Instagram bekijken

 

Een bericht dat is gedeeld door @villaverbenamadrid

Lees ook: Reizen met de metro in Spanje? 8 handige weetjes

Doppelgänger

Metrostation Antón Martín

Een parel op een plek waar je ‘m niet verwacht: verstopt in de markthal Antón Martín. Deze zaak wordt gerund door Samy Ali Rando, een chef die eerder een sterrenrestaurant had, maar daar niet meer gelukkig van werd. Bij Doppelgänger kun je gerechten bestellen van de kaart, maar het leukst is om de keuze uit handen te geven: je geeft simpelweg door of je allergieën hebt of dingen niet lust, en vervolgens verrast de chef je met een menu.

 

Dit bericht op Instagram bekijken

 

Een bericht gedeeld door Samy Ali Doppelgänger (@doppelganger.samy)

Calle de la Cava Baja

Metrostation La Latina

Wil je een tapas crawl, dan moet je in Calle de la Cava Baja zijn. In dit straatje is het gangbaar om van bar naar bar te hoppen om overal een tapa, een pincho en een caña te scoren. Na het eten kun je de calorieën eraf dansen in Cava Baja 5 La Playa, een ‘beachbar’ waar daadwerkelijk zand op de grond ligt.

 

Dit bericht op Instagram bekijken

 

Een bericht gedeeld door Visit Madrid (@visita_madrid)

Calle Jesús

Metrostation Antón Martín/Banco de España

Ook dit straatje is aan te raden voor een tapastour. Er zitten een hoop leuke tapastentjes op een rij, stuk voor stuk lekker laagdrempelig en onwijs gezellig. Mijn favorieten zijn El Diario, Los Gatos en La Dolores.

Jessica samen met twee vriendinnen bij La Dolores.

Lees ook: De leukste wijken van Madrid

The post Tips van een local: de beste restaurants in Madrid appeared first on ESPANJE! | Reis- en cultuurmagazine over Spanje.

The post 12 Spaanse lekkernijen voor Pasen appeared first on ESPANJE! | Reis- en cultuurmagazine over Spanje.

Aardappel, ei, olijfolie en een snuf zout. Dat zijn de ingrediënten die niet mogen ontbreken bij het maken van een echte Spaanse tortilla. Volgens een deel van de bevolking hoort ui echter ook in dat rijtje. 

Een ander deel van Spanjaarden is daar fel op tegen. Ui in je tortilla is voor hen als vloeken in de kerk. Als ananas op je pizza, of cappuccino in de avond voor de Italianen. Spreek je je als kok of bekende Spanjaard uit over je voorkeur, dan kan het zomaar gebeuren dat je onder vuur komt te liggen vanwege je ‘verkeerde’ keuze. 

Geschiedenis van de tortilla

Om de controverse te begrijpen, moeten we terug naar de geschiedenis van de tortilla. Hoewel de oorsprong ervan niet helemaal duidelijk is, wordt aangenomen dat de tortilla – die vaak wordt gemaakt in een speciale daarvoor bedoelde tortillapan – deel uitmaakte van de Spaanse keuken sinds de koloniale tijd in de 16e eeuw, toen aardappelen werden geïntroduceerd in Europa vanuit Zuid-Amerika. De oorspronkelijke tortilla was eenvoudig: aardappelen en eieren gebakken in olijfolie. Het toevoegen van uien aan het recept kwam later, waarschijnlijk in de 19e eeuw.  

Daarmee is ook het zaadje voor de discussie geplant: hoort die ui er nou wel of niet in? Voorstanders van tortilla met ui beweren dat het de smaak en textuur verbetert, en dat het een essentieel onderdeel is van het recept. Tegenstanders zijn op hun beurt van mening dat de ui de pure smaak van de aardappelen en eieren overstemt, en dat het afbreuk doet aan de eenvoudige perfectie van het originele gerecht. ‘Het probleem met ui is dat het zorgt voor onnodige zoetigheid in een tortilla’, legt chef-kok Dabiz Muñoz uit. Deze smaak gaat volgens hem niet samen met ei.

Lees ook: Onze favoriete kookboeken

In sommige delen van Spanje, zoals Catalonië, is het gebruikelijk om uien toe te voegen aan de tortilla, terwijl in Betanzos in La Coruña, waar elk jaar een tortillawedstrijd wordt gehouden, alleen de ui-vrije versie welkom is. Binnen families kunnen de meningsverschillen over de ingrediëntensamenstelling net zo fel zijn.

Wil je meer lezen over Spanje en de Spaanse gewoontes? Lees dan ook het mooie magazine ESPANJE! Bestellen kan HIER!

Officiële tortillapeiling

Om voor eens en altijd duidelijk te maken waar de voorkeur nou echt naar uitgaat, heeft de krant El Mundo in 2021 een peiling gedaan. Opvallend detail is dat ook de politieke voorkeur van de deelnemers hierin werd meegenomen. De conclusie: tortilla met ui is met 73 procent van de stemmen veruit het meest geliefd, en daarvoor geldt een meerderheid binnen álle politieke partijen. Een doorbraak in een land waarin sprake is van enorme polarisatie, aldus de krant.

Eet jij je tortilla het liefst met of zonder ui? Laat het ons weten via social media. 

Klik hier voor het recept, mét ui!

The post Tortilla met of zonder ui? Alles over deze verhitte Spaanse discussie appeared first on ESPANJE! | Reis- en cultuurmagazine over Spanje.

The post Onze favoriete Spaanse kookboeken appeared first on ESPANJE! | Reis- en cultuurmagazine over Spanje.

Als kind wist Helène Mostertman al dat ze een eigen restaurant wilde. Inmiddels is ze de Noord-Hollandse een echte Malageña geworden. Van ‘s ochtends vroeg tot ‘s avonds laat is ze bezig met haar passie: haar eigen restaurant in het hartje van de geboortestad van Picasso. Met Vino Mío vulde ze in 2003 een hiaat in de stad die steeds toeristischer werd. ‘Ik wilde een restaurant waar mensen konden genieten met alle vijf hun zintuigen. Omdat ik zo zeker wist dat ik een restaurant wilde, ging ik na de middelbare school naar de hotelschool. Ik liep stage op Curaçao waar mijn ouders woonden en reisde daarna de hele wereld over. Overal waar kwam, dook ik bijzondere recepten op en zo ontdekte ik ook hoe mijn ideale restaurant eruit moest zien.’

Meteen een succes

‘In 2001 kwam ik in Málaga terecht en ik was meteen verkocht. Vriendelijke en open mensen en een perfect klimaat. Ik sprak alleen het kleine beetje Spaans dat ik op de hotelschool geleerd had. Om dat te verbeteren werkte ik in een bar terwijl ik een geschikte plek zocht. Toen ik Pedro, mijn toenmalige vriend, leerde kennen ging dat heel snel, hij sprak nauwelijks Engels.’ En twee jaar later was het zover, Helène opende haar eigen restaurant in het centrum van Málaga. Het was vanaf dag 1 een succes. ‘De creatieve keuken met gerechten uit de hele wereld, was nieuw voor de Spanjaarden.  Alle restaurants hadden ongeveer dezelfde gerechten op de kaart en ik deed iets heel anders.’

Flamencoshows en goede doelen

‘Na tien jaar verhuisde Vino Mío naar het plein voor de stadsschouwburg, een plekje dat ik al vanaf dag 1 op het oog had al was het maar omdat het de meeste zonuren van het hele centrum heeft. Met het terras erbij is het nu echt mijn droomrestaurant. Er is altijd van alles te doen. Ik organiseer onder andere kunstexposities, er zijn flamencoshows en we hebben sinds kort ook de paellalunch.’  Hélène zet zich ook in voor verschillende goede doelen zoals het Ronald McDonald huis in Málaga waarvan ze ambassadeur is. Ook Cajas con Arte wordt steeds populairder, een jaarlijks evenement waar lokale kunstenaars houten kistjes decoreren die worden verkocht voor een goed doel.

Hoofdstad van de Costa del Sol

De laatste twintig jaar heeft Málaga een enorm metamorfose ondergaan. Van een stad vol arto’s veranderde de hoofdstad van de Costa del Sol in een hippe museumstad. Het hele centrum is autovrij en het Picasso Museum, het Museum Thyssen en de nieuwe haven met het Centre Pompidou geven de stad cachet. Toeristen zien Málaga  steeds meer als  ‘het Barcelona van Andalucia’ vanwege de combinatie stad-strand-haven. ‘Het is een klein Barcelona maar dan net wat persoonlijker én warmer’, vindt Helène. En daarbij komt dat de temperatuur in de winter veel aangenamer is. Inmiddels heeft Helène samen met Pedro een dochter die bijna volwassen is en wil ze nooit meer weg. ‘Málaga is echt míjn stad. Ik wil hier altijd blijven.’

De persoonlijke tips van Helène voor iedereen die ‘haar’ stad bezoekt zijn een fietstoer, het glasmuseum en de befaamde bodega ‘el Pimpi’. Wil je meer tips voor een bezoek aan Málaga? Klik dan hier.

The post Win een lunch in Vino Mío in Málaga appeared first on ESPANJE! | Reis- en cultuurmagazine over Spanje.

Dit artikel is geschreven door de redactie van het tijdschrift ESPANJE! Wil je meer leuke en handige Spanjetips van ons? Abonneer je dan hier en mis niks meer.

The post Welke Spaanse kazen zijn er? appeared first on ESPANJE! | Reis- en cultuurmagazine over Spanje.

Op een kwartiertje rijden van luchthaven Alicante ligt La Finca van de bekende tv-chef Susi Díaz. Het voelt er meteen als thuis. Niks opgeprikt. Veel sfeer. Alle rust om met volle teugen te genieten. Gedempte muziek, obers verscholen achter robuuste natuurstenen muren die verschijnen om wijn bij te schenken of het volgende gerecht op te dienen. Susi, die al sinds 2006 onafgebroken een Michelinster heeft, verandert jaarlijks van menu’s. Toen  wij er waren stond de vrouw centraal in haar menu Femme. We begonnen met een door Susi zelf bedacht biertje en vermout met een kwartet van exquise hapjes geserveerd op prachtige keramieken schaaltjes. Vervolgens komen er grote rode lippen op tafel, met een stel kleine lipjes gemaakt van bloody mary erbovenop. In drie uur tijd krijgen we 16 briljante gerechten voorgeschoteld, veelal versierd met eetbare bloempjes uit eigen tuin. De vlinders van aardappel en peterselie en het medaillon van Frida Kahlo van tomaat en kaas zijn bijna te mooi om op te eten. Een wonder dat het hier op donderdagavond niet tjokvol zit zo vlakbij de Costa Blanca. De volgende ochtend rijden we na een wandeling in de fascinerende palmen- en cactustuin, waar ook de Oostenrijkse keizerin Sisi ooit liep, door naar Valencia. Tweesterrenchef Ricard Camarena verwacht ons.

Smaakexplosie bij Ricard Camarena

De route voert langs prachtige steden en dorpen als Alcoy, Ontinyent, Xàtiva en Bocairent, en het mooie natuurgebied Serra Mariola. Wie een culinaire tussenstop wil maken, kan in Ontinyent naar sterrenrestaurant Sents, waar we in ESPANJE! 2-2018 al over schreven. We rijden in Valencia linea recta naar Restaurante Ricard Camarena. Het bevindt zich in een voormalige bommenfabriek in de wijk Marchalenes, die is omgetoverd tot cultureel centrum. We mogen plaatsnemen op een designbankje in een caféachtige setting. De uitstraling is hip. De gasten zijn hip. Hier meer sneakers dan hakken. Bij een aperitiefje krijgen we de eerste hapjes geserveerd. In groepjes van zes worden de gasten vervolgens naar de eetzaal geleid. Ronde tafels met witte tafelkleden tot op de grond kijken uit op de binnentuin en op de open keuken, waar tweesterrenchef Ricard Camarena himself – koksbuis op zwarte broek met rode sneakers eronder (‘Ik heb wel tien verschillende rode paren’) – klaarstaat om al zijn gasten uit te leggen hoe hij de drie hapjes die voor ons staan heeft klaargemaakt. Stuk voor stuk spectaculaire culinaire belevenissen. Om te zien en om te proeven. Een combinatie van ingrediënten die we nooit hadden kunnen bedenken. Zoals een minitaartpuntje met een krokante bodem van kabeljauw met daarop een mousse van bloemkool. In een strak en mooi tempo wordt het ene na het andere gerecht geserveerd. De smaaksensaties van ons menu worden zo opgebouwd dat we helemaal overweldigd worden. Nooit geweten dat je tien verschillende sensaties tegelijk kunt ervaren met je smaakpapillen. Het is complete waanzin! En de wijn is prachtig complementair.

Fantastisch bergrestaurant

De volgende dag gaan we de bergen in. Op zoek naar de oorsprong van deze Valenciaanse haute cuisine. Ruim een halfuur van de stad – langs groentetuinen en sinaasappelgaarden – ligt het Parc Natural de la Serra Calderona. We passeren pittoreske dorpjes als Náquera en Serra om even later bij het doel van onze trip te komen: Restaurante Chaparral. Voor het restaurant leidt een bergpad naar een prachtig terrassenlandschap met uitzicht op de huertas, de tuinen rond Valencia. Na de drukte van de stad is dit een weldaad. Hier geen mens te bekennen. Dat is wel anders in het restaurant, dat zondag rond 14 uur bomvol zit met Spanjaarden. We kijken verlekkerd naar de tafeltjes om ons heen en wijzen naar het gerecht van onze buren. Dát willen we ook wel. Het pièce de résistance van de middag is de gestoofde ossenstaart (rabo de toro). Wow, wat mals, wat een smaak! Het verbaast ons niet als we later lezen dat Ricard Camarena ook uit een bergdorpje komt. Eerlijk en heerlijk. Precies wat hij ook doet in Valencia. Terwijl de meeste Spanjaarden al zijn vertrokken sluiten we af met een selectie uit de toetjesvitrine. Allemaal puur en huisgemaakt. We kiezen voor de pompoenmousse en de appelpudding. Met zijn vieren zijn we voor eten en drankjes minder dan €60 kwijt. Geen wonder dat het hier wel vol zit en in de sterrenrestaurants niet.

Tour langs vier markten in Valencia

De volgende ochtend beginnen we in de wijk Ruzafa met een koffie met sinaasappelzeste op de Mercat de Russafa. Er is nog nooit een koffie voor ons klaargemaakt met zoveel liefde en geduld. Daarna volgt een rondje markt. De setas (paddenstoelen) en pompoenen liggen hoog opgetast. Overal vind je halve pompoenen uit de oven. Lepeltje erbij en smullen maar. Via Buñolería Contraste, dé buñuelos-specialist van de stad, lopen we naar de volgende markt. Maar niet zonder eerst een versgemaakte buñuelo, een soort oliebol met een gat erin, te hebben geproefd. Keurige Spaanse dames op leeftijd zitten op het terras aan de drukke straat onverstoorbaar van hun koffietjes, hun buñuelos en de zon te genieten. In  Mercat Colón hebben de marktkraampjes plaatsgemaakt voor koffietentjes, luxe restaurants en horchaterías. Je koopt er de beste verse chufamelk met fartones, zoete broodjes die je in de verfrissende tijgernotenmelk doopt. De culinaire longen van de stad liggen midden in het centrum: de Mercat Central bevat een labyrint van groentezaakjes, visverkopers, kruidenvrouwen, rijstspecialisten, ambachtelijke slagers en gastronomische barretjes van sterrenkoks. Ook hier heeft Ricard Camarena weer een mooi plekje. Aan de toog van zijn Central Bar eet je een stoofpotje van ossenstaart voor een schappelijk prijsje. Een andere goede optie is El trocito del Medio tegenover de markt. Hier kun je vlees, vis en groenten van de markt voor een paar euro laten grillen. Om de markt heen liggen allemaal verrukkelijke restaurantjes en zaken met lokale specialiteiten, zoals Agua de Valencia, een cocktail gemaakt van cava, sinaasappelsap, gin, wodka en suiker. We sluiten de middag af  in Café de las Horas, in een zijstraatje van het Plaza de la Virgen. Echt zo’n tentje waar je makkelijk langsloopt zonder in de gaten te hebben hoe uniek het is. Door het barokke interieur met engeltjes, nepbloemen, kroonluchters en wijnrode wanden en gordijnen waan je je hier in het fin de siècle in Parijs. Perfect voor een afternoontea met taart, maar ook de cocktails zijn beroemd. Inmiddels staat er ruim tien kilometer op onze stappenteller. Even op adem komen voor we in Quique Dacosta’s restaurant El Poblet aanschuiven voor ons gastronomische afscheidsdiner.

El Poblet: Vers en kilómetro cero

Voor een ster lijkt het een must. Net als in La Finca en Ricard Camarena zijn de tafels in El Poblet gedekt met dubbele witte tafellakens tot aan de grond. Maar voor de rest is de sfeer hier weer compleet anders. We worden warm welkom geheten door de chef. Hij vertelt vol passie over de zelfgemaakte charcuterie. Worst van konijn en eend, onder andere. Onalledaags, maar lékker! Ook later komt hij nog een keer langs om de schorpioenvis te snijden en serveren. Evenals Susi en Ricard kookt Luis met producten van het seizoen, uit de buurt. Kilómetro cero noemen ze dat hier. Onze smaakpapillen worden niet zo extreem verwend als bij Ricard, en dat komt mede door het arrangement van zeer stevige wijnen die schreeuwen om aandacht. Desalniettemin is ook dit weer een feestje. Met als hoogtepunt de in rood cellofaan verpakte fameuze Deniagarnaal van gastronomiegrootmeester Dacosta. Maar ook de krokante schil van zoete aardappel met diervriendelijke foie is waanzinnig lekker. Evenals bij Susi en Ricard is het hoofdgerecht – hoe kan het ook anders in de streek van paella en arroces – rijst.

Bonustip: El Xató in La Nucia

Twee jaar later aten we in La Nucia in El Xató, direct naast de kerk. Een fantastische stop als je terugvliegt via Alicante. We schreven erover in het artikel over de Costa Blanca in editie  3 2021 van ESPANJE die je hier kunt nabestellen. Sterrenkok Cristina Figueira leerde koken van haar schoonmoeder die net als zij nog steeds boven het restaurant woont. We worden ontvangen door maître Francisco, de man van Cristina die hier werd geboren en wiens familie hier ruim 100 jaar geleden de eerste bar opende. Op basis van de verhalen van de familie en de recepten van haar schoonmoeder ontwikkelde Cristina verfijnde gerechten die haar een Michelinster opleverden. Francisco verzorgt de bijbehorende wijnen en vertelt bij ieder gerecht vol enthousiasme hoe het is ontstaan. ‘Als iemand uit Alicante zegt dat onze mousse smaakt maar de tomatencoca van haar oma ben ik blij. Wij willen de traditie naar een hoger niveau tillen. In onze keuken kun je proeven dat alle mediterrane culturen hier zijn geweest. Onze keuken is mediterraan en onze wijnen komen hier uit de omgeving.’ Francisco wijst naar mijn bord. ‘Deze salade bijvoorbeeld doet me denken aan de dagen dat ik met mijn opa op het land werkte. We namen dan tomaten, vis en olijven mee. Van die ingrediënten heeft Cristina nu dit gerecht gemaakt.’ Het bloemetje er bovenop is flor de agret, klaverzuring. ‘Dat plukten we tijdens onze dagen op het land om op te kauwen omdat het dorstlessend is.’  En zo heeft Francisco bij elk gerecht een verhaal. Topper is voor ons het gerechtje met inktvis, amandelen en schelpdieren. ‘Dat namen de mensen altijd op zondag als ze na de mis bij ons kwamen. Het zijn echt zondags tapas. Bovendien weerspiegelt dit gerecht onze identiteit. Aquí vivimos del sol, del mar y de la diversidad, hier leven we van de zon, de zee en de diversiteit.’  Dat doen ze hier al duizenden jaren. Met een glimlach, waardoor iedereen zich welkom voelt aan de Costa Blanca.

The post Culinaire tips Costa Blanca en Valencia appeared first on ESPANJE! | Reis- en cultuurmagazine over Spanje.

The post Zo maak je Cafe Asiático appeared first on ESPANJE! | Reis- en cultuurmagazine over Spanje.

The post 10 verfrissende Spaanse zomerdrankjes appeared first on ESPANJE! | Reis- en cultuurmagazine over Spanje.

De verdejo is een oeroude druif

Er zijn bewijzen dat er al in de elfde eeuw ten zuiden van Valladolid, in de buurt van het plaatsje Rueda, witte wijnen van verdejo werden gemaakt.

De verdejo was een vergeten druif

In de negentiende eeuw verwoestte phylloxera, een kwaadaardige druifluis, ongelooflijk veel wijngaarden. Ook in Spanje. Veel druivenrassen zijn daardoor verloren gegaan. En vergeten. Dat overkwam verdejo ook (bijna).

De verdejo is een herontdekte druif

Marqués de Riscal was een beroemde wijnproducent uit Rioja. Dit buurgebied van Rueda heeft een grote naam als het gaat om rode wijn. De markies wilde er echter een witte wijn bij en zocht de beste druiven daarvoor. Hij kwam in Rueda terecht, zag daar de vergeten groene verdejo en gaf het druifje een kans.

De verdejo is een talentvolle druif

De markies vond verdejo als het ware opnieuw uit. Verdejo bleek niet alleen bestand tegen de extreme weersomstandigheden op de Spaanse hoogvlakte, maar leverde druiven met precies die eigenschappen die nodig zijn voor het maken van een tintelfrisse witte wijn met een volle, sappige, fruitige smaak.

De Verdejo is sinds 1980 een erkende druif

Doordat de wijnboeren in Rueda met hun verdejo een unieke wijn wisten neer te zetten, kreeg Rueda daarvoor de erkenning met een eigen D.O. voor witte wijn. Dat was in 1980. Inmiddels vormt verdejo al 50 jaar het gezicht van Rueda.

De verdejo is de druif van de toekomst

Door zijn uitzonderlijke kwaliteit om zich in droge, hete zomers goed te kunnen ontwikkelen, wordt verdejo ook buiten Rueda aangeplant. Verdejo lijkt, dankzij zijn eeuwenlange ervaring op de barre Spaanse hoogvlakte, de klimaatverandering goed aan te kunnen. Logisch dat hij vooralsnog in Rueda de allerbeste wijnen geeft. Hier is de inheemse oerdruif verdejo tenslotte al meer dan duizend jaar thuis.

Steeds meer verdejofans

Rueda Verdejo heeft in Nederland en ver daarbuiten steeds meer fans omdat de wijn zo lekker is. De mix van geurige verse vruchten als perzik, peer en citrusfruit met daarbij vers geplukte groene kruiden, verkwikkende zuren en een zacht mondgevoel maakt deze wijn altijd een succes. Rueda Verdejo is perfect om mee te borrelen en past ook heel goed bij sushi, sashimi, salades en lichte gerechten met vis, kip en groenten. Probeer Rueda Verdejo ook eens bij oesters. Heerlijk!

World Verdejo Winemakers Day

Op 9 juni brengt D.O Rueda niet alleen een ode aan de druif zelf, maar óók aan de meer dan 70 wijnproducenten uit Rueda die zorgen dat we overal in Nederland een Rueda Verdejo kunnen bemachtigen. Op het terras, in restaurants, in wijnwinkels en supermarkten. Rueda Verdejo is echt overal. Een mooie reden om nog eens lekker te gaan zitten voor een fris glas Rueda Verdejo. Je kunt je fles Rueda (en andere lekkere Spaanse wijnen) hier vast bestellen. Kijk voor meer informatie over World Verdejo Day op www.ruedawijnen.nl. Volg Rueda Wijnen op Facebook en Instagram voor alle actuele informatie over het gebied en de wijnen.

Verder lezen: Zo kies je je Spaanse wijn

The post Vier de dag van de verdejo! appeared first on ESPANJE! | Reis- en cultuurmagazine over Spanje.